Krajowa Rada Notarialna kwestionuje § 5 ust. 4 zdanie drugie rozporządzenia, w myśl którego zwrot kosztów podróży i noclegów pokrywany jest ze środków własnych rady izby notarialnej, która dokonała wpisu aplikanta na listę.
Rada wskazuje, że przepis ten jest niezgodny z art. 72a prawa o notariacie, ponieważ to opłaty uiszczane przez aplikantów notarialnych a nie środki własne rady izby notarialnej, mają służyć pokryciu wszelkich kosztów związanych z aplikacją notarialną.
Zdaniem Krajowej Rady Notarialnej mechanizm zwrotu kosztów podróży i noclegów aplikantom, którzy odbywają zajęcia poza obszarem izby, ze środków własnych izby narusza art. 75 prawa o notariacie, ponieważ nie tylko nie mieści się w zakresie przedmiotowym delegacji ustawowej, ale i nie realizuje też żadnej z wytycznych dotyczących treści aktu.
Rada dowodzi, że zakwestionowana regulacja jest niezgodna z art. 64 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 konstytucji, ponieważ mocą aktu podustawowego ogranicza swobodę samorządu notarialnego w wydatkowaniu środków finansowych samorządu, naruszając przez to przysługujące samorządowi notarialnemu prawo własności.
Co więcej, zdaniem Krajowej Rady Notarialnej także § 8 ust. 5 rozporządzenia w sprawie organizacji i przebiegu aplikacji notarialnej w zakresie, w jakim przewiduje możliwość uzupełnienia przez aplikanta nieobecności po upływie ustawowego okresu aplikacji notarialnej, jest niezgodny z art. 72 § 1 i art. 75 prawa o notariacie przez to, że wykraczając poza ramy delegacji ustawowej, prowadzi do wydłużenia aplikacji powyżej 3 lat i 6 miesięcy. Rada twierdzi, że uprawnienia Ministra Sprawiedliwości do określenia trybu postępowania nie można utożsamiać z kompetencją do przedłużania okresu trwania aplikacji powyżej 3 lat i sześciu miesięcy. Katalog zagadnień przekazanych do uregulowania w akcie wykonawczym ma bowiem charakter zamknięty i nie można delegacji ustawowej interpretować rozszerzająco.