Kobiety kandydują do parlamentu

Stylizowany plakat z siedmioma ładnymi, młodymi kandydatkami PiS do Sejmu – natychmiast okrzykniętymi "aniołkami prezesa" – zrobił w Internecie furorę. Podobnie jak zdjęcia z ich wspólnej konferencji prasowej.

Blondynki i brunetki, wszystkie na szpilkach, z uśmiechem na ładnych buziach. Powiew świeżości. A w tle, choć domyślnym, prezes Jarosław Kaczyński.

Kim są jego aniołki? Ilona Klejnowska to jedna z najbardziej zajętych. – W kampanii codziennie wstaję o piątej – opowiada "Rz".

Choć ma dopiero 24 lata jest już wiceszefową biura prasowego PiS. Jeździ z prezesem po kraju, prowadzi jego konferencje prasowe. Zdążyła skończyć studia w toruńskiej szkole założonej przez o. Tadeusza Rydzyka i zadebiutować na deskach teatru IMKA Tomasza Karolaka.

– Kocham tę zabawę emocjami. W teatrze mogę poudawać kogoś innego, lubię ten flirt z widzami. Kiedy wchodzę na scenę, zapominam nawet o zmęczeniu – mówi Ilona Klejnowska o swoich teatralnych fascynacjach.

Kiedy pojawiła się u boku Jarosława Kaczyńskiego zawrzało na internetowych portalach, które zastanawiały się, kim jest piękna brunetka. We wtorek Klejnowska poprowadziła pierwszą wspólną konferencję aniołków i przykuła uwagę swoim strojem.

– Nowoczesny look bizneswoman daleki od niechlujstwa, monotonii, nudy – ocenia stylistka Patrycja Michalak i dodaje plus za buty.

A te są konikiem młodej kandydatki. – Mam mnóstwo butów – zdradza Klejnowska. – Uwielbiam wysokie obcasy i nigdzie się bez nich nie ruszam. Znajomi nawet się śmieją, że jak się rodziłam, to najpierw wyszły obcasy, a dopiero potem ja.

Choć przyznaje, że ma "anielskie serce", to nie chce być nazywana "aniołkiem PiS".

– Proszę mnie nie nazywać ani aniołkiem, ani paprotką, ani nimfą. Nie jestem puszką coca coli, żadnym produktem popkultury – tłumaczy Klejnowska. – Nie muszę niczego udowadniać. PiS wspieram od pięciu lat.

Sylwię Ługowską, którą ochrzczono polską Angeliną Jolie (ze względu na podobieństwo) i kolejnym aniołkiem prezesa (ona sama nie chce się odnosić do tych porównań), najłatwiej zastać w łódzkim biurze PiS. – Pracuję po kilkanaście godzin na dobę – zdradza.

Gdy przypadkiem ma wolny czas, uprawia sport – biega, pływa, jeździ na rowerze. – Lubię też gotować – mówi.

Zapewnia, że nad jej medialnym wizerunkiem nikt nie pracuje. – Jak każda kobieta interesuję się modą. My w PiS myślimy same i ubieramy się same – podkreśla Sylwia Ługowska.

Z nazywania jej "aniołkiem prezesa" zadowolona jest Anna Schmidt, kandydatka PiS z Podkarpacia. – To jest bardzo miłe, bo ja cenię prezesa – zaznacza. Jej zdaniem w polityce uroda nie powinna wysuwać się na pierwszy plan. – To sprawa drugorzędna, najważniejsze są kompetencje – deklaruje.

Z Sejmową pięknością – posłanką PO Joanną Muchą – nie zamierza rywalizować w kategorii Uroda. – Nie jest dla mnie konkurencją w tej dziedzinie. Wolałabym, żebyśmy w przyszłym Sejmie prowadziły merytoryczną dyskusję – zaznacza.

Schmidt, podobnie jak Ługowska, zastrzega, że nie korzysta z porad stylistów czy wizerunkowców. We wtorek na wspólnej konferencji "aniołków" pojawiła się w białym kostiumie. – Na co dzień wolę jednak sportową elegancję: szpilki i dżinsy – zastrzega.

W polityce Schmidt mogłaby łagodzić obyczaje. Jest pianistką. Skończyła Państwową Szkołę Muzyczną pierwszego stopnia. – Dziś to już tylko hobby, bo zdecydowałam się na karierę naukową, a nie muzyczną, jestem socjologiem. Gram tylko dla przyjemności, nigdzie nie koncertuję. Ulubieni kompozytorzy? Czajkowski, Prokofiew, Rachmaninow – wylicza.

- Atrakcyjność wzbudza pozytywne emocje, potwierdzają to różne badania – mówi psycholog Zofia Milska-Wrzosińska. – Może to niesprawiedliwe, ale takie osoby są bardziej lubiane, przypisuje się im pozytywne cechy, zresztą niemające nic wspólnego z wyglądem. Takie jak sympatyczność, uczynność, a nawet mądrość.

Te oceny, jak zaznacza Milska-Wrzosińska, dotyczą pojedynczych osób. Gdy występuje grupa, przekaz społeczny jest inny. Tak jak w przypadku "aniołków prezesa". Wtedy następuje uprzedmiotowienie ich atrakcyjności. A korzysta z tego otoczony nimi mężczyzna. W tym przypadku polityk.

"Jestem przywódcą stada, samcem alfa. Bo mam ładne i młode kobiety, które się do mnie garną i mogę je wam udostępnić" – taki sygnał, w opinii Milskiej-Wrzosińskiej, jest wysyłany do opinii publicznej, gdy polityk otacza się atrakcyjnymi kobietami. Psycholog przypomina, że podobne metody kreowania się na przywódcę stada są stosowane w świecie celebrytów – robi tak np. wydawca Playboya Hugh Hefner.

"Aniołki prezesa" zaczęły się od Sylwii Ługowskiej. A dokładniej od jej występu pod koniec czerwca na konwencji PiS. Siedziała wtedy obok Jarosława Kaczyńskiego. – Media wtedy oszalały, ciągle pokazywały Ługowską i wpatrzone w nią, niemal maślane, oczy prezesa. Postanowiliśmy iść za ciosem – ujawnia sztabowiec PiS.

Na czym to postanowienie polegało? – Chcieliśmy złamać stereotyp PiS w odbiorze publicznym. Zgodnie z którym Jarosław Kaczyński jakoby otacza się starymi działaczami z zakonu PC, ludźmi partyjnego aparatu, Antonim Macierewiczem straszącym dzieci – wyjaśnia.

Skutek będzie widoczny dopiero 9 października. Ale inne ugrupowania i zaprzyjaźnione z nimi portale zaczęły umieszczać na potęgę zdjęcia i informacje o pięknych i młodych paniach na swoich listach.

I rzeczywiście urody nie można odmówić Serafinie Ogończyk-Mąkowskiej startującej na senatora z poparciem Rafała Dutkiewicza i Dagnie Karkowskiej z Ruchu Palikota. Pojawiły się także reklamowane jako "najpiękniejsze" Nathalie Nina Mikulska (PO) i Magdalena Wichrowska (PSL).

SLD też ma swoją najbardziej atrakcyjną. Jest nią Magdalena Ogórek startująca w Rybniku (z tego samego okręgu co Joanna Kluzik-Rostkowska z PO, kiedyś też "aniołek prezesa PiS"). Ogórek można było zobaczyć u boku Grzegorza Napieralskiego podczas konwencji SLD. Na ostatniej wystąpiła w białej sukience bez rękawów.

Pani Magda to była modelka. Przez osiem lat grała pielęgniarkę w serialu "Na dobre i na złe". – Poznałam ciekawych ludzi, dowiedziałam się sporo o zawodzie aktora – opowiada.

W najbliższych dniach ukaże się książka z jej doktoratem o procesach heretyków w średniowieczu. Materiały zbierała m.in. w bibliotekach Watykanu.