Kazimierz Świtoń zaangażował się w działalność opozycyjną w 1977 roku. Współtworzył Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela na Śląsku. Rok później, 23 lutego, uczestniczył w powoładniu pierwszego w naszym kraju komitetu Wolnych Związków Zawodowych.
Brał udział w podziemnych strukturach WZZ i był sekretarzem zarządu Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego NSZZ „S". Podczas stanu wojennego został internowany na okres około trzech miesięcy, później został zwolniony z powodu złego stanu zdrowia.
W 1983 trafił do aresztu za próbę wstawienia tablicy upamiętniającej poległych w trakcie pacyfikacji kopalni Wujek. Ponownie przyłączył się do działalności związkowej pod koniec lat 80. Wchodził w skład władz śląsko-dąbrowskiej „Solidarności".
Od 1989 roku był przewodniczącym rady naczelnej Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy. Rok później przewodniczył Górnośląskiej Chrześcijańskiej Demokracji. W 1991 roku uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji. Startował z ramienia Ruchu Autonomii Śląska.
W 2010 roku ubiegał się w wyborach samorządowych o mandat radnego sejmiku śląskiego z listy Narodowego Odrodzenia Polski. Kandydował również w wyborach parlamentarnych do Senatu w 2011 roku z ramienia Konfederacji Godność i Praworządność.
