Od wielu lat w Indiach wprowadzana jest polityka ograniczania liczby urodzeń. Kiedy rodzice mają się zdecydować na jedno, góra dwójkę dzieci, to chcą mieć chłopców. Przede wszystkim dlatego, że to syn ma się zaopiekować nimi na starość. To istotna spra- wa w kraju, w którym system socjalny i emerytalny praktycznie nie istnieje albo nie jest dostępny dla ludzi ze wsi. Syn jest lepszy, bo mężczyźnie łatwiej znaleźć pracę i więcej zarabia. A dziewczynka opuści dom. Nie dość, że po wyjściu za mąż będzie się zajmować inną rodziną, to jeszcze trzeba jej zapewnić ogromny posag.

Co władze robią, aby ograniczyć stygmatyzowanie dziewczynek?

Mamy wiele świetnych przepisów na papierze. Ale ci, którzy powinni odpowiadać za ich wdrażanie, czerpią zyski z gigantycznego przemysłu, jakim są aborcje, zapłodnienia in vitro czy badania usg, które mają pomóc w ustaleniu płci. Wszyscy wiedzą, które kliniki i którzy lekarze dokonują nielegalnych aborcji. Niestety, nie ma woli politycznej, aby z tym walczyć. W efekcie kolejne spisy powszechne od kilkudziesięciu lat pokazują, że dysproporcja w liczbie urodzin chłopców i dziewczynek stale się pogłębia.

Prof. Rajni Palriwala, University of Delhi, jest socjologiem. Zajmuje się głównie problemami kobiet