Skargę do TK wniosła ostatnio Małgorzata K., oskarżona w 2001 r. o wyłudzenie odszkodowania od towarzystwa ubezpieczeniowego w związku z kolizją drogową. Pierwsza rozprawa w jej procesie odbyła się po ponad pięciu latach. W marcu 2008 r. kobieta wystąpiła ze skargą na przedłużające się postępowanie sądowe, domagając się za to 10 tys. zł, czyli maksymalnej kwoty przewidzianej w ustawie.
Warszawski Sąd Okręgowy stwierdził przewlekłość procesu, ale pieniędzy nie zasądził. W jednozdaniowym uzasadnieniu podał, że „oskarżona nie wykazała, iż z powodu przewlekłości postępowania poniosła szkodę”. Proces wciąż trwa.
Skarga konstytucyjna na regulacje ustawy dotyczącej przewlekłości postępowania sądowego została przygotowana w Programie Spraw Precedensowych Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Pełnomocnikiem skarżącej jest występujący pro bono adwokat Mikołaj Pietrzak.
– Skarga na przewlekłość postępowania musi być instrumentem skutecznym, a nie iluzorycznym. Z orzecznictwa strasburskiego wynika, że co do zasady musi być związana z odszkodowaniem, ponieważ istnieje bardzo silne domniemanie poniesienia szkody w takiej sytuacji – powiedział „Rz”.
Zdaniem Małgorzaty K. i wspierających ją prawników przepis, który mówi tylko o możliwości przyznania stronie przez Skarb Państwa odpowiedniej sumy pieniężnej, jest sprzeczny z konstytucyjnym prawem do wynagrodzenia szkody wyrządzonej przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej. Skarżąca uważa również, iż brak możliwości złożenia zażalenia na postanowienie sądu w sprawie odmowy przyznania zadośćuczynienia narusza w sposób nieusprawiedliwiony konstytucyjne prawo strony do zaskarżania orzeczeń i decyzji wydanych w pierwszej instancji.
