Ciszę panującą w domu przerywają krzyki cierpiącej, bo jej umieranie ukazane jesz z okrutnym naturalizmem. Z pozoru „Szepty i krzyki" są refleksją o śmierci. Lecz cierpienia fizyczne i moralne Agnes to tylko jeden z motywów dramatu. Są tylko motorem uruchamiającym cały proces psychiczny. Mniej ważne są tu krzyki chorej Agnes, ważniejsze szepty Marii i Karen. Żałosna szeptanina, ujawniająca jak dalece są one niezdolne do niesienia pomocy i ulgi siostrze, jak bardzo nie są w stanie jej uspokoić i z nią się porozumieć.
PON. | 20.20 | TVP Kultura **** | Dramat psychologiczny, Szwecja 1972
