Turecka armia w Syrii: Zaduszanie "armii terroru"

Na Afrinie ma się nie skończyć. Podróżujący po Turcji prezydent Erdogan (w sobotę był w bazie wojskowej Kütahya w środkowej części kraju, a w niedzielę w Bursie) zapowiedział, że operacja w Afrinie skończy się „bardzo szybko". Natomiast potem turecka armia zabierze się do innych regionów w północnej Syrii kontrolowanych przez Kurdów. – Następny będzie Mandżib – powiedział Erdogan cytowany przez Reutersa. Manbidż dzieli od enklawy Afrinu kilkadziesiąt kilometrów terytorium, które są poza kontrolą Kurdów (a także rządu dyktatora Baszara Asada; panuje tam zbrojna opozycja, której część wsparła atak na Afrin). Od Mandżibu na wschód wzdłuż granicy z Turcją ciągną się tereny kurdyjskie aż po Irak – po autonomiczny region kurdyjski. To quasi-państwo u swoich granic Turcja uważa za zagrożenie „na zawsze".

W Afrinie podobnie jak w innych regionach północnej Syrii przy granicy z Turcją USA wspierają oddziały Syryjskich Sił Demokratycznych (SDF), które są zdominowane przez Kurdów (tworzy je m.in. ich najważniejsza formacja zbrojna YPG i jej żeński odpowiednik YPJ). Ankara nie robi różnicy między SDF a innymi zbrojnymi organizacjami kurdyjskimi, w tym terrorystyczną Partią Pracujących Kurdystanu (PKK), utworzoną w Turcji, ale mającą też bazy po drugiej stronie granicy.

Kurdyjskie oddziały zasłużyły się w Syrii (i również Iraku) w walce z najważniejszym z punktu widzenia wrogiem – dżihadystami z tzw. Państwa Islamskiego (które już dogorywa). SDF dostały solidne wsparcie z Ameryki, a także mniejsze z Rosji. Moskwa dogadywała się jednak ostatnio z Ankarą w sprawach syryjskich. Teraz wycofała z regionu Afrinu swoich mundurowych – doradców wojskowych i żandarmerię wojskową.

USA nawołują należącą do NATO Turcję, by zamiast Kurdami zajęła się dokończeniem walki z dżihadystami. Działania sojusznika w Afrinie określiły mianem „destabilizujących".