Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który spierał się o PIT przy zniesieniu współwłasności.
Kanwą sporu w sprawie była interpretacja. Podatniczka zapytała o podatkowe skutki otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności. Sama uważała, że 90 tys. zł nie było przychodem z odpłatnego zbycia z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, bo spłata nie przekroczyła wartości przysługującego jej udziału. Kobieta podkreśliła, że zbyła udział w spadku po ojcu i jego siostrze, który wcześniej podlegał ustawie o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji jego równowartość nie może drugi raz podlegać PIT.
Innego zdania był fiskus. Stwierdził, że zniesienie w 2015 r. współwłasności ze spłatą na rzecz wnioskodawczyni dokonane na podstawie postanowienia sądu jest formą odpłatnego zbycia jej udziałów w nieruchomości nabytych w 2011 r. i 2012 r., czyli przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku nabycia. Zdaniem urzędników w sprawie nie dokonano działu spadku, lecz odpłatnego zniesienia współwłasności. A skoro nastąpiło ono przed upływem pięciu lat, podatniczka musi rozliczyć się z PIT.
Kobieta zaskarżyła interpretację i wygrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zgodził się z nią, że w sprawie powinny mieć zastosowanie analogiczne zasady jak przy dziale spadku między spadkobiercami. Zniesienie współwłasności nieruchomości spadkowej ze spłatą nieprzenoszącą udziału spadkowego powinno być traktowane według takich zasad jak przy dziale spadku. W ocenie WSA uznanie stanowiska fiskusa poprowadziłoby do dwukrotnego opodatkowania tego samego, tj. raz podatkiem od spadków, drugi raz PIT.
Ostatecznie stanowisko korzystne dla podatniczki potwierdził NSA. Podkreślił, że o powstaniu przychodu można by mówić, gdyby doszło do przyrostu masy majątkowej. Jak tłumaczył sędzia NSA Stefan Babiarz, w spornej sprawie do tego nie doszło, bo spłata nie przewyższała wartości tego, co podatniczka posiadała przed nią. Wyrok jest prawomocny. –olat
