Pracownicy samorządowi są zatrudniani na podstawie wyboru (np. wójt), powołania (np. zastępca, skarbnik), umowy o pracę (sekretarz, większość pozostałych). Wynika to wprost z art. 4 ust. 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=C93408DEF0710E1CA736CB098ECD5AF8?id=292862]ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (DzU nr 223, poz. 1458 ze zm.)[/link].
Z ust. 2 tego artykułu wynika natomiast, że wszyscy zatrudnieni w jednostkach samorządu terytorialnego pracują na jednym z sześciu rodzajów stanowisk: pomocniczych, obsługi, doradców, asystentów, urzędniczych i kierowniczych urzędniczych. Jak natomiast wynika z treści art. 11 ust. 1 omawianej ustawy, nabór na stanowiska urzędnicze, w tym na kierownicze stanowiska urzędnicze, jest otwarty i konkurencyjny.
[srodtytul]Trochę historii[/srodtytul]
W przepisach ustawy z 21 listopada 2008 r., w odróżnieniu od przepisów poprzednio obowiązującej ustawy o pracownikach samorządowych (z 1990 r.), nie ma wyraźnego ograniczenia wymogu organizowania konkursu na stanowiska urzędnicze (kierownicze) ze względu na podstawę zatrudnienia.
Art. 3a ustawy z 22 marca 1990 r. zawierał bowiem wyraźne stwierdzenie, zgodnie z którym nabór kandydatów na wolne stanowiska urzędnicze, w tym kierownicze stanowiska urzędnicze, zatrudnianych na podstawie umowy o pracę (oraz wyeliminowanego obecnie mianowania) jest otwarty i konkurencyjny. Konsekwencją takiego zapisu było to, że z procedury konkursowej wprost wyłączone były stanowiska, na których podstawą zatrudnienia były wybór i powołanie.