O pracy komisji sejmowej do spraw samorządów mówi Piotr Zgorzelski

Rz: To pana debiut w Sejmie.

Piotr Zgorzelski:

Tak, to będzie moja pierwsza kadencja.

Ale ma pan duże doświadczenie samorządowe.

Zgadza się. Moja dotychczasowa aktywność to właściwie wszystkie kategorie samorządów. Byłem radnym gminy przez dwie kadencje i wicewójtem. Potem w samorządzie województwa mazowieckiego dyrektorem delegatury mazowieckiego urzędu marszałkowskiego w Płocku, jednocześnie będąc radnym powiatu, w tym członkiem zarządu. Przez ostatnie półtora roku starostą płockim. W trudnym, trzeba to przyznać, okresie, gdy Płock i ziemię płocką nawiedziła powódź.

Nie ma pan takiego poczucia, że znalazł się po drugiej stronie barykady?

Trochę mam. Zastanawiam się, jak będę mógł to godzić. Nie chciałbym wytworzyć w sobie jakiejś schizofrenii, bo sercem jestem cały czas z samorządami. Za moimi plecami stoją wójtowie, burmistrzowie, którzy mówią, że otrzymują zadania, a nie dostają pieniędzy. Na razie mówią to w przestrzeń publiczną, ale za chwilę mogą to mówić do mnie jako do strony. Zastanawiam się więc cały czas: jak być skutecznym?

Jak rozumiem, znalazł pan rozwiązanie.

Tak. Chcę zaprosić wszystkich przedstawicieli korporacji samorządowych, od związku gmin przez związek powiatów, miast aż do związku województw, abyśmy wspólnie spróbowali stworzyć takie forum konsultacyjne (nazwa oczywiście robocza, może się zmienić), aby patrzeć, jak dalej i co dalej się dzieje np. ze stanowiskami wypracowanymi przez komisję.

Chciałbym, abyśmy wspólnie przyglądali się także innym inicjatywom. Mogą to być projekty obywatelskie. Również pan prezydent zgłasza różne propozycje dotyczące samorządu. Są to często rozwiązania eksperymentalne. Na pewno więc samorządowe doświadczenie przyda mi się w tej pracy. Jakie będą efekty, to oczywiście duża niewiadoma.

Doświadczenie samorządowe na pewno przyda się panu w kierowaniu jakże ważną, tym razem sejmową, Komisją Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej.

– Dobrze, że pan podkreślił ważność tej komisji. Mam bowiem wrażenie, że z tą jej ważnością w Sejmie nie jest tak, jak samorządowcom się wydaje. Przeczytałem sprawozdanie z działalności tej komisji w poprzedniej kadencji i odniosłem wrażenie, że była ona jednak tylko maszynką do mielenia projektów. Chciałbym to zmienić, wyciągnąć komisję na powierzchnię. Mam nadzieję, że stanie się ona elementem wspomnianego forum konsultacyjnego. Chciałbym również, aby częściej działała w terenie, aby była bliżej samorządów i ich problemów.

A tych samorządy mają ostatnio coraz więcej. Porozmawiajmy zatem o konkretach: pierwszy – Karta nauczyciela...

To przeżytek. Może była osiągnięciem w latach 80., kiedy ją uchwalano, ale teraz nie przystaje do rzeczywistości. Zresztą jest to chyba jedyny w Europie, a może i na świecie dokument zawierający aż tak rozbudowane gwarancje socjalne dla jednej grupy zawodowej.

Zdaję sobie jednak sprawę, że próba jej zmiany czy likwidacji spotka się przede wszystkim ze zdecydowanym oporem związków: od ZNP po „Solidarność". Liczę jednak na zrozumienie nowego pokolenia nauczycieli, które rozpoczyna właśnie pracę w zawodzie. Do tych ludzi z propozycjami zmian łatwiej będzie dotrzeć.

Ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego...

Tutaj również konieczna jest korekta, a w zasadzie dwie. Pierwsza to odebranie ministrowi finansów możliwości pomniejszania subwencji dla samorządów, które nie chcąc obciążać mieszkańców nadmiernymi podatkami, rezygnują z części tych dochodów.