Paradoksem jest, że twórczość Libery, czołowego artysty polskiej sztuki krytycznej, autora głośnych prac: „Lego. Obóz koncentracyjny” czy „Pozytywy” nie doczekała się dotychczas wyczerpującej monograficznej prezentacji i publikacji.
Projekt Zachęty Narodowej Galerii Sztuki realizowany w ścisłej współpracy z artystą, pragnie wypełnić tę lukę, prezentując obok prac znanych, nigdy dotychczas nie upublicznione fotografie i filmy z lat 80., a także niektóre urządzenia korekcyjne z lat 90., nie wystawiane dotąd w Polsce.
Zbigniew Libera debiutował w 1982 roku w obiegu kultury niezależnej na łódzkim Strychu. W latach 80. działał w kręgu Kultury Zrzuty, wspólnie z artystami z grupy Łódź Kaliska oraz m.in. Jackiem Kryszkowskim, Jerzym Truszkowskim, Włodzimierzem Adamiakiem i innymi. Libera brał także udział w wydawaniu słynnego, niezależnego pisma „Tango”.
Wspólnie z Jerzym Truszkowskim założył punkową grupę „Sternenhoch”, która łączyła działalność muzyczną z performerską. Był modelem fotograficznych prac Zofii Kulik, która spopularyzowała charyzmatyczny wizerunek artysty, w szeregu prac z serii „Idiomy socwiecza”. W latach 80. powstają fundamentalne dla polskiej sztuki krytycznej prace Libery: „Obrzędy intymne” i „Jak tresuje się dziewczynki”.
W latach 90. Libera jest przede wszystkim autorem perfekcyjnie wykonanych „urządzeń korekcyjnych”. Seria ta obejmuje obok „Lego”, takie prace, jak uniwersalną wyciągarkę penisa, urządzenia kulturystyczne dla małych chłopców, czy lalkę, którą można ogolić.