Architektura na tle nieba

Jak o pracach Marii Kiesner pisze malarz Stefan Paruch:

Domy, ich całe pierzeje, okna, gzymsy, kominy, schody, mosty -  wszystko to ustawione na tle nieba, raz ciemnego, innym razem jasnego. Budynki w cieniu lub w słońcu, w dramatycznych kontrastach lub w ponurej poświacie są niby podobnie malowane, ale za każdym razem osobne.

Oglądając kolejne wystawy artystki można się przekonać, że istnieje niemal nieskończona liczba wariantów tego tematu. Siłą tych prac jest to, że mamy do czynienia z obrazami, w których stajemy na przeciwko budynku raz jako giganci,którzy studiują pejzaż jak makietę, a kiedy indziej jako malutkie postaci na tle przytłaczających, nieosiągalnych murów.

Mimo inspiracji fotografią zgubiona jest optyczna niezręczność tego medium. Na fotograficznej odbitce możemy wyobrażać sobie, czego nie ma w kadrze; w obrazach Marii Kiesner możemy to zobaczyć.

Deformacja pojawia się wtedy, gdy potrzeba wzmocnić poczucie monumentalności. Redukcja elementów potęguje surowość.

Zbędny detal gubiony jest z premedytacją wybrednego retuszera, który nad ornament stawia klarowność proporcji.

Wszystko zaczyna się od fotografii, gotowej, znalezionej, z reguły wybitnej, ale często też banalnej, pocztówkowej, użytkowej.

Nowością jest to, że artystka zaczęła sama robić fotograficzne pierwowzory, z których maluje. Maria Kiesner traktuje aparat jak szkicownik, w którym notuje proporcje architektury, zachwyt porą dnia, dziwny detal.

Gdyby więc poszukiwać czegoś nowego w jej nudnie konsekwentnej drodze, byłby to właśnie fakt, że ośmieliła się robić zdjęcia do obrazów.

Patrząc na obrazy Kiesner czuje się, że malarka wie więcej o portretowanym przez siebie motywie. Nie musi dopowiadać cudzych fotografii, potęgować wrażenia wywołanego przez kogoś innego, ale opowiada swoją własną historię od samego początku.

21 października, Sinfonia Varsovia, ul. Grochowska 272. Otwarcie wystawy godz. 19.00.