Rząd Walonii (Belgia) dokonał transpozycji dyrektywy 91/676 dotyczącej ochrony wód, wydając zarządzenie określające warunki gospodarki azotem w rolnictwie. Nie ocenił jednak ich wpływu na środowisko, czego wymaga dyrektywa 2001/42. Zarządzenie zaskarżył organ administracji, który złożył wniosek o stwierdzenie nieważności aktu z mocą wsteczną.
Sąd krajowy wskazał jednak, że pozbawiłoby to belgijskie prawo obowiązujące w regionie Walonii przepisów dokonujących transpozycji dyrektywy 91/676 aż do momentu opracowania nowego aktu. Oznaczałoby to uchybienie przez Belgię zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tej dyrektywy.
Pytanie belgijskiego sądu skierowane do ETS dotyczyło przesłanek tymczasowego utrzymania w mocy planu lub programu, który nie został oceniony pod kątem wpływu na środowisko, co przewiduje unijna dyrektywa. Zdaniem Trybunału sąd może, tytułem wyjątku, posłużyć się przepisem krajowym umożliwiającym mu utrzymanie w mocy niektórych skutków aktu prawnego (sygnatura akt: C-41/11). Jest to dopuszczalne, jeśli akt ten stanowi prawidłowy środek transpozycji dyrektywy, a stwierdzenie nieważności stworzyłoby lukę w prawie.
