Taki obowiązek ciąży też odpowiednio na pracodawcy i zleceniodawcy, a w przypadku osoby pełniącej służbę – na właściwej jednostce organizacyjnej. Tak nakazuje art. 6 ust. 7 i ust. 8 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=173726]ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (DzU nr 120, poz. 1252 ze zm.)[/link].
Za przychód uznaje się tu przychody uzyskane z działalności zarobkowych, z tytułu których osoba pobierająca świadczenie przedemerytalne podlegała obowiązkowi ubezpieczeń społecznych bądź też miała prawo do dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnych i rentowych – i to niezależnie od tego, czy z tego prawa skorzystała czy też nie.
W oświadczeniu o wysokości przychodu wskazywany jest przychód w kwotach stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne oraz rentowe.
Za przychód uważa się również kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego, oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłacanego na podstawie przepisów kodeksu pracy, i kwoty świadczenia rehabilitacyjnego i wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego.
Tak wynika z art. 5 ust. 1 ustawy przedemerytalnej w związku z art. 104 ust. 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=324468]ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. DzU z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.)[/link].
