1 października 2009 r. wchodzi w życie umowa o zabezpieczeniu społecznym między Polską a Kanadą. Skorzystają na niej w szczególności ci, którzy pracowali zbyt krótko, aby uzyskać świadczenie w jednym z państw.
Dotychczas Polski i Kanady nie łączyła umowa o zabezpieczeniu społecznym, więc nie było możliwości uwzględniania okresów kanadyjskich przy ustalaniu polskich świadczeń. Teraz można sumować staż ubezpieczeniowy z obu państw – jeśli lata pracy w jednym państwie nie wystarczają do nabycia prawa do emerytury lub renty. W praktyce dotyczy to osób, które uzyskują emeryturę z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na starych zasadach, tzn. taką, której przyznanie zależy od zgromadzenia pewnej liczby okresów składkowych i nieskładkowych. Jeśli więc komuś brakuje kilku lat pracy do uzyskania w Polsce emerytury, to ZUS uwzględni przy jej ustalaniu również okresy przepracowane w Kanadzie.
W takim wypadku świadczenie wypłacane przez ZUS będzie obliczane w odniesieniu do czasu przepracowanego w Polsce. Najpierw ZUS obliczy pełną kwotę polskiego świadczenia, jaka przysługiwałaby, gdyby zainteresowany wszystkie okresy przepracował w Polsce. Potem obliczy częściową kwotę polskiego świadczenia jako proporcję polskich okresów do sumy wszystkich. W takiej wysokości wypłaci ją zainteresowanemu.
[b]Ten, kto pracował w obu państwach, może nabyć uprawnienia emerytalno-rentowe w każdym z nich, jeżeli spełni warunki wymagane ustawodawstwem wewnętrznym.[/b] Będzie mógł jednocześnie pobierać emerytury z dwóch państw.
[srodtytul]Bez adresu[/srodtytul]