Wiadomo, że Trump jest człowiekiem przede wszystkim emocji, bardziej niż intelektu czy wiedzy. Że jest egotystą, nie trzeba nawet przypominać. Pytany 2 sierpnia o Powstanie Warszawskie, odpowiedział: „No tak, bardzo szanuję Polskę. I jak wiadomo, Polacy lubią mnie, a ja ich". Ktoś przysłał mi wtedy notkę: „Trump tak bardzo kocha Polaków, że zatrudnił ponad 200 z nich na czarno przy budowie Trump Towers w Nowym Jorku".

Piszę o zbliżającej się wizycie Trumpa w Polsce nie po to, by się z niego naśmiewać, ale by ostrzec, że do Polski przyjedzie trochę inny prezydent, i może należy być na to przygotowanym. Dwa lata temu Trump dopiero co wygrał wybory, wydawał się (co najmniej sobie) być wspaniałym, niepokonanym władcą nie tylko USA, ale i świata. Człowiek może wiele przeżyć przez dwa lata i człowiek może bardzo się przez te dwa lata zmienić. Z najbliższego otoczenia Trumpa zniknęło ponad 60 osób: jego ministrów, doradców, szefów sztabu, rzeczników i prawników. Zniknęli oczywiście po amerykańsku, nie po rosyjsku, zostali zwolnieni lub sami podali się do dymisji. Przeciwko wielu prowadzono i prowadzi się śledztwo.