Eryk Święty, król Szwecji, panował krótko, pięć lat, do 1160 roku. Do naszych czasów nie dotrwały żadne ścisłe, wiarygodne informacje o tym władcy zawarte w dokumentach pisanych, które potwierdzałyby jego legendę wynoszącą pod niebiosa postać tego monarchy. Zginął w dramatycznych okolicznościach, w czasie gwałtownej walki, jaka wywiązała się przed kościołem w Uppsali, do którego przybył uczestniczyć we mszy. Jedynym źródłem wiedzy o życiu tego króla jest jego legenda, spisana dopiero 130 lat po jego zgonie, w 1290 roku. Historycy wiedzą, jak mało wiarygodne są takie legendy. W przypadku Eryka ma ona charakter hagiograficzny, przedstawia go jako uosobienie praworządności i frenetycznej pobożności. Poprowadził krucjatę przeciw pogańskiej Finlandii, wspomagał Kościół. Zginął z ręki Duńczyka pretendującego do szwedzkiego tronu. Od 1257 roku jego szczątki przechowywane są w relikwiarzu w katedrze w Uppsali. Naukowcy zbadali je już w 1946 roku, ale postęp w technologiach badawczych skłonił uczonych do ponownego otwarcia relikwiarza. Zespołem niedowiarków kierowała prof. Sabine Sten ze szpitala uniwersyteckiego w tym mieście. Ceremonia otwarcia odbyła się 23 kwietnia 2014. Badania trwały dwa lata. Uczestniczyli w nich ortopedzi, rentgenolodzy, anatomowie, genetycy.