Jacek Borkowicz: Bo ważne są metody

Jak świat światem, nauczyciele zawsze moralizowali. Nieważne, czy robili to z przekonaniem, czy też tylko przynudzali z obowiązku. Bo polonista, matematyk, pan od wuefu – wszyscy oni, poza przekazem wiedzy i umiejętności, zobowiązani są do realizacji pewnego programu dydaktycznego. Nawet nie tego zapisanego gdzieś w ustawach, chociaż oczywiście i o tym wspomina uchwalona w 1982 r. Karta nauczyciela, rozpoczynająca się od podkreślenia „doniosłej roli oświaty i wychowania w Rzeczypospolitej Polskiej". Chodzi o podstawowe porozumienie ludzi przyzwoitych: nauczyciel ma młodego człowieka czynić nie tylko mądrzejszym, ale i lepszym. Od tego jest, ile by mu nie płacili.

Publikacja: 29.03.2019 16:00

Jacek Borkowicz: Bo ważne są metody

Foto: AdobeStock

Nie wiem, jak teraz wyglądają korytarze polskich gimnazjów i liceów, ale za czasów mojej młodości obowiązkowo zdobiły je szarfy z cytatem: „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie". Pamiętają państwo, kto jest autorem tych słów? Nie, nie Andrzej Frycz Modrzewski, jak powszechnie się uważa, lecz kanclerz Jan Zamoyski. Nie szkodzi, jeden i drugi byli ludźmi przyzwoitymi.

Gdyby obaj panowie mogli zobaczyć, co wyprawiają dziś ci, którym powierzono wychowanie polskiej młodzieży, pewnie przewróciliby się w grobach. Bo co teraz powie swoim podopiecznym wychowawca, który dotąd tępił obyczaj fałszowania podpisów rodziców na pisanych przez uczniów uprawiedliwieniach nieobecności? Kochani, róbcie tak dalej, przecież ja też – za cichą poradą pana Broniarza – strajkowałem z lewym zwolnieniem lekarskim w kieszeni. Ha, gdyby tak powiedział, byłby cyniczny, ale przynajmniej uczciwy.

19 zł za pierwszy miesiąc czytania RP.PL

Rzetelne informacje, pogłębione analizy, komentarze i opinie. Treści, które inspirują do myślenia. Oglądaj, czytaj, słuchaj.

„Rzeczpospolita” najbardziej opiniotwórczym medium października!
Plus Minus
Co można wyczytać z priorytetów prezydencji przygotowanych przez polski rząd? Niewiele
Plus Minus
Po co organizowane są plebiscyty na słowo roku? I jakie słowa wygrywały w innych krajach
Plus Minus
Gianfranco Rosi. Artysta, który wciąż ma nadzieję
Plus Minus
„Rozmowy o ludziach i pisaniu”. Dojmujące milczenie telefonu w domu
Plus Minus
„Trojka” Izabeli Morskiej. Tożsamość i groza w cieniu Rosji