Przeznaczenie decyduje o klasyfikacji taryfowej

Tak orzekł WSA w Gliwicach 7 czerwca 2011 (III SA/Gl 2785/10).

Podatnik sprowadzał z Chin łuskane pestki dyni. W zgłoszeniu celnym zadeklarował kod CN 1207 99 97 wspólnej taryfy celnej, ze stawką celną 0 proc. i stawką VAT 3 proc. Organ przeprowadzając kontrolę ustalił, że pestki dyni nie były sprowadzane z przeznaczeniem do produkcji oleju, lecz do bezpośredniego spożycia przez ludzi.

Wydał decyzję, w której stwierdził, że towar został nieprawidłowo zaklasyfikowany do kodu CN 1207 99 97, który obejmuje pestki dyni przeznaczone wyłącznie do produkcji oleju. Jego zdaniem towar powinien zostać zaklasyfikowany do kodu

CN 1212 99 70, obejmującego pestki dyni przeznaczone do spożycia. Organ powołał się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z którym przy klasyfikacji pestek dyni należało kierować się ich przeznaczeniem.

Podkreślił, że tytuły sekcji, działów i poddziałów nomenklatury scalonej mają znaczenie wyłącznie orientacyjne – dla celów prawnych klasyfikację towarów należy ustalać zgodnie z brzmieniem pozycji i uwag do sekcji lub działów – a także że klasyfikacja towarów do podpozycji tej samej pozycji powinna być przeprowadzona zgodnie z ich treścią i uwagami do nich, z uwzględnieniem ewentualnych zmian wynikających z innych reguł.

Organ ustalił stawkę celną 0 proc., stawkę VAT 7 proc. i wydał decyzję określającą klasyfikację taryfową i kwotę podatku.

Od tej decyzji strona wniosła odwołanie. Organ utrzymał ją w mocy. W skardze do sądu podatnik zarzucił naruszenie art. 1 ust. 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie wspólnej taryfy celnej z 23 lipca 1987, mówiącego o nomenklaturze scalonej. Organ podtrzymał swoje stanowisko w sprawie. Sąd oddalił skargę. Uznał, że organy dokonały prawidłowej klasyfikacji taryfowej pestek dyni, kierując się ich przeznaczeniem.

Autorka jest współpracowniczką Zespołu Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte

Komentuje Tomasz Tochowicz, menedżer w Dziale Doradztwa Podatkowego firmy Deloitte (biuro w Warszawie)

Zarówno sąd, jak i organy celne nie mogły pominąć opinii klasyfikacyjnej oraz decyzji Komitetu Systemu Zharmonizowanego wydanych w konsekwencji wyroku ETS. Za decydujące kryterium klasyfikacyjne uznano w nich przeznaczenie towaru.

Należy zauważyć, że w taryfie celnej przeznaczenie towaru tylko niekiedy może być kryterium klasyfikacji.

Zgodnie z art. 21 wspólnotowego kodeksu celnego niektóre towary mogą korzystać z uprzywilejowanego traktowania taryfowego ze względu na przeznaczenie, ustanawia się dla nich odrębne kody TARIC i przypisuje obniżoną stawkę celną, pod warunkiem że zostaną wykorzystane w określonym celu.

Skorzystanie z takiej możliwości wymaga uzyskania pozwolenia, a sam towar pozostaje pod dozorem celnym przez pewien okres (celnicy mają prawo kontrolować użycie towaru). Jednak ten przypadek nie zachodzi w omawianej sprawie.

O przeznaczeniu można mówić również wówczas, gdy towar ma specyficzne właściwości, które determinują jego późniejsze wykorzystanie. W odniesieniu do nasion dyni może to być np. zdolność lub brak zdolności kiełkowania.

W tym drugim wypadku nasiona nie mogą być zaklasyfikowane do pozycji obejmującej materiał siewny. Należy jednak dobitnie podkreślić, że przeznaczenie towaru jedynie pozornie stanowi kryterium klasyfikacyjne, w rzeczywistości istotne są właściwości towaru, jakie miał on w chwili zgłoszenia celnego.

W komentowanej sprawie organ celny na podstawie informacji o tym komu odsprzedane zostały pestki, wyprowadził wniosek o ich przeznaczeniu.

Taki wniosek jest ryzykowny, ponieważ pestki sprzedane olejarni mogą ostatecznie trafić do spożycia przez ludzi, sprzedane piekarni mogą trafić do olejarni, a odsprzedaż hurtowni uniemożliwia wnioskowanie o przeznaczeniu. Co do zasady, o klasyfikacji towaru, który po dopuszczeniu do obrotu nie jest objęty dozorem celnym, decydować mogą jedynie jego właściwości w chwili importu.

Odstąpienie od tej zasady skutkować może tym, że towar o jednolitych właściwościach musiałby być różnie klasyfikowany, w sytuacji gdy z części nasion wytłoczono by olej, część zużyto w piekarnictwie, a część przeznaczono do zasiewów.

Akty prawne czyniące z przeznaczenia nasion kryterium klasyfikacji łamią zwykłe reguły klasyfikacji, a jednocześnie nie dają organom celnym żadnych narzędzi pozyskiwania informacji o docelowym wykorzystaniu pestek.

Warto dodać, że niemieckie władze celne w styczniu 2009 nie zastosowały się do zaleceń klasyfikowania nasion dyni przeznaczonych do spożycia przez ludzi do poz. 1212 i wydały wiążącą informację taryfową (DEHH/26/09-1), w której wskazały dla nich kod 1207 99 97, a więc kod odrzucony przez polskie organy celne i WSA.

Zobacz: