Jarosław Gwizdak: Sędziowie urodzeni czwartego marca

Obecność na ławie oskarżonych w sądzie apelacyjnym w stolicy raczej go bawiła. Taki moment, rozrywka, przerywnik. Proces zaczął się w 2009 r.

Na rachunku bankowym spokojnie czekało 1,5 mld euro. Wszystkiego przecież mu nie zabiorą. Jest sierpień 2014 roku. Duszno w tym sądzie.

Magnat

Urodził się w 1946 r., w stolicy. Mieszkał w przeciętnej dzielnicy. Tata był hydraulikiem, a mama zajmowała się domem. Na pobliskim lodowisku trenował hokej na lodzie. Reprezentacja kraju mu nie groziła, zresztą w hokeju nigdy nie byli mocarstwem. Piłkarzy za to mieli niezłych. Potem służba wojskowa, studia ekonomiczne, które skończył w 1974 r.

Czytaj także: Epidemia to nie powód do zamykania sądów

Wydawało mu się, że złapał Pana Boga za nogi – dostał robotę w handlu zagranicznym. Od razu kupił sobie auto na raty, model na licencji zachodniego koncernu. Mieszkał w czynszówce.

W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku zarabiał 7 dolarów dziennie.

W swojej biografii pisze, że odkładał większość pieniędzy i w 1989 r. zrobiło się z tego 30 tysięcy dolarów. Idealna kwota, żeby zacząć interesy po zmianie władzy.

Dopiero po latach przyznał się, że był przez lata współpracownikiem tajnej policji. Donosił, ale się z tego nie cieszył.

Prymuska

Drobna blondynka mówi biegle po angielsku i francusku. Biegle i bardzo szybko, jakby musiała wciąż uwalniać nadmiar myśli i spostrzeżeń. Jest autorką ponad 150 publikacji, podręczników i opinii. Ma dwa doktoraty. Jest sędzią stołecznego sądu apelacyjnego.

Mimo niespełna czterdziestu lat jest autorytetem naukowym. Prymuska nie znosi kleptokracji rządzącej jej ojczyzną. Rządy złodziei napawają ją odrazą. Obiecuje sobie przeciwstawiać się im z całą mocą.

Zawodowo specjalizuje się w praniu. Praniu brudnych pieniędzy. Zdarzyło jej się, że sąd dyscyplinarny zwracał jej uwagę, iż używa nieznanych pojęć. Nieznanych dotychczas nie tylko językowi obywateli, ale i prawników. Nie mogły być znane, skoro te instytucje w pewnym sensie sama wprowadzała do krajowego porządku prawnego. Uczyła pozostałych sędziów, prokuratorów i adwokatów. Środowisko uważało ją za odważną sędzię i nagradzało.

Jej kalendarz poza rozprawami wypełniają seminaria naukowe i konferencje. W czerwcu tego roku pojedzie na Uniwersytet Stanforda.

Jest sierpień 2014 r. Duszno w tym sądzie. Wcześniej sąd okręgowy wymierzył Magnatowi karę pięciu lat pozbawienia wolności. Ona rozpoznaje złożone w sprawie apelacje.

Kilka lat później napisze w CV, że jej decyzje procesowe pozwoliły odzyskać Skarbowi Państwa równowartość 350 milionów euro. Kilka lat później pozna Francisa Fukuyamę. Autor „Końca historii" napisze na początku tego roku na Twitterze, że jej kraj po kolejnym zawieszeniu Prymuski w czynnościach sędziego przestaje być demokratyczny. Że już nie powinien należeć do Europy.

Wyrok

Magnat jest zdziwiony. Przed chwilą usłyszał wyrok, w którym Prymuska skazała go na dziesięć lat pozbawienia wolności. Dodatkowo skonfiskowała sporo jego majątku, orzekła o zakazie prowadzenia działalności gospodarczej. Jest sierpień 2014 r. Duszno w tym sądzie.

Czas najwyższy przedstawić osoby dramatu. Prymuską jest sędzia Camila Bogdan, która skazała 8 sierpnia 2014 r. Magnata: Dana Voiculescu, właściciela kilku stacji telewizyjnych, radiowych i gazet w Rumunii, polityka i miliardera.

Dan Voiculescu mimo prawomocnego wyroku rumuńskiego sądu wyszedł na wolność po niecałych trzech latach odsiadki. Camila Bogdan w ostatnich kilku latach była dwukrotnie usuwana dyscyplinarnie ze służby sędziowskiej, zdążyła wygrać z Rumunią przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka w Strasburgu i napisać kilkadziesiąt naukowych dysertacji.