Podług słowników, chamstwo to ogół cech właściwych chamowi, zachowanie charakterystyczne dla chama. Chamski zatem, to ordynarny, wulgarny, nieokrzesany, grubiański, także prostacki, niekulturalny. Cham (również chamidło albo chamisko), to prostak, ordynus, prymityw, grubianin; kobietę nazywa się chamką albo chamicą. Chamem zazwyczaj nie jest się od razu, ponieważ wolniej lub szybciej można chamieć, czyli stawać się chamem = zatracać kulturę, dobre wychowanie, maniery.
Tu i dalej skupimy się na jednym tylko chamstwa przejawie. Na przekleństwach, zwanych inaczej wulgaryzmami. Wulgaryzm, to wyraz, zwrot lub wyrażenie nie akceptowane przez ogół mówiących ze względu na swą ordynarność, nieprzyzwoitość lub wyraźną przynależność do języka grupy społecznej powszechnie uważanej za niższą. Jako przykład, słowniki podają wulgarne słownictwo. Wulgarne zachowanie się. Wulgarne piosenki, teksty. Wulgarne sceny filmowe.
Tu i dalej będziemy mieli na myśli tylko jeden rodzaj wulgaryzmów. Nie jakieś niewinne gówno, nie poczciwą dupę, nie żadne tam dziwki, zasrańców albo staropolskie fiuty czy kutasy, lecz przekleństwa naprawdę chamskie i plugawe, których w języku polskim jest szczęśliwie tylko pięć: dwa zaczynają się "p", a pozostałe trzy na "ch", na "j" i na "k".
Tu i dalej będziemy więc mówili tylko o chamstwie wulgarnym - ale nie o wszystkich jego przejawach, lecz tych jeno, które dzieją się w miejscu zupełnie wyjątkowym: w wirtualnej przestrzeni publicznej. Przez przestrzeń tę rozumiem milionowe osobiste światy widzów i słuchaczy programów nadawanych przez legalne stacje RTV.
Innymi słowy, zajmiemy się tutaj wylatującymi z głośników ohydnymi przekleństwami, które, wpadając do naszych prywatnych zaskoczonych uszu, naruszają naszą przyrodzoną i niezbywalną godność, i nie ma przed nimi ucieczki, gdyż brzmią znienacka, poruszają się z szybkością dźwięku, a gdy wyłączymy odbiornik, jest już za późno.
