Aktualizacja: 26.04.2015 21:00 Publikacja: 26.04.2015 21:00
Andrzej Malinowski
Foto: materiały prasowe
Wiele takich działań nie ma nic wspólnego z realną ochroną praw konsumenckich. Stanowią one pretekst do ograniczania wolności gospodarczej i blokowania rozwoju sektorów rynku – także tych, które w wielu krajach stanowią jedno z kół napędowych gospodarki. Polscy urzędnicy wolą tworzyć – bez podstawy prawnej, a nawet wbrew prawu i konstytucji – różnego rodzaju czarne listy, na których figurują nie poszczególne firmy, lecz całe branże.
Szczególnym zainteresowaniem resortu finansów i UOKiK cieszy się od lat branża pożyczkowa. Urzędnicy niezbyt zajmują się szarą strefą – podejrzanymi firmami oferującymi pożyczki na lichwiarski procent. Myślą za to, jak utrudnić życie dużym, działającym w sposób przejrzysty rynkowym graczom. Walka z lichwą to przecież hasło modne, może zyskać poklask tabloidów, a finalnie pomóc w ciułaniu głosów wyborczych. Teraz inkryminowaną branżą stał się sektor sprzedaży bezpośredniej. W ubiegłym roku wygenerował on w Polsce ponad 3 mld zł obrotów, związanych jest z nim około miliona osób, a większość Polaków – inaczej niż urzędników – ocenia go dobrze.
GUS opublikował właśnie dane na temat stanu polskiej gospodarki w II kwartale. I nie są to wcale dane bardzo optymistyczne, choć na pierwszy rzut oka mogą się takie wydawać.
Raty kredytów wyższe nawet o połowę? Choć prawdopodobieństwo takiego scenariusza nie jest dziś wysokie, nie jest on jednak niemożliwy.
Homo oeconomicus zaczął być prezentowany jako „bezduszna" i „agresywna" maszyna do kalkulowania kosztów i korzyści, działająca wedle zasady, że ekonomiczny cel, czyli maksymalizacja własnych korzyści, uświęca środki.
Nikt od 20 lat tak bardzo nie nakręcił wzrostu cen w Polsce, jak pandemia pod rękę z lekceważącą inflację Radą Polityki Pieniężnej.
Bank zachęca rodziców do wprowadzenia swoich dzieci w świat finansów. W prezencie można otrzymać 200 zł dla dziecka oraz voucher na 100 zł dla siebie.
Analiza skutków rządów 50 populistycznych liderów, w różnych okresach i krajach, wykazała, że ich ambitne plany kończą się nieodmiennie trwałym spowolnieniem wzrostu.
Czy prawo do wypowiedzi jest współcześnie nadużywane, czy skuteczniej tłumione?
Z naszą demokracją jest trochę jak z reprezentacją w piłkę nożną – ciągle w defensywie, a my powtarzamy: „nic się nie stało”.
Trudno uniknąć wrażenia, że kwalifikacja prawna zdarzeń z udziałem funkcjonariuszy policji może zależeć od tego, czy występują oni po stronie potencjalnych sprawców, czy też pokrzywdzonych feralnym postrzeleniem.
Niektóre pomysły na usprawnienie sądownictwa mogą prowadzić do kuriozalnych wręcz skutków.
Hasło „Ja-ro-sław! Polskę zbaw!” dobrze ilustruje kłopot części wyborców z rozróżnieniem wyborów politycznych i religijnych.
Ugody frankowe jawią się jako szalupa ratunkowa w czasie fali spraw, przytłaczają nie tylko sądy cywilne, ale chyba też wielu uczestników tych sporów.
Współcześnie SLAPP przybierają coraz bardziej agresywne, a jednocześnie zawoalowane formy. Tym większe znacznie ma więc właściwe zakresowo wdrożenie unijnej dyrektywy w tej sprawie.
To, co niszczy demokrację, to nie wielość i różnorodność opinii, w tym niedorzecznych, ale ujednolicanie opinii publicznej. Proponowane przez Radę Ministrów karanie za „myślozbrodnie” to znak rozpoznawczy rozwiązań antydemokratycznych.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
