Profesor Andrzej K. Koźmiński mówił w niedawnym wywiadzie dla „Rzeczpospolitej”, że Polsce potrzeba kultury start-upu, nie domu opieki. Kultura start-upu to zwrócenie się ku przyszłości, otwarcie na innowacyjne pomysły młodego pokolenia, zachęta, by wzięło sprawy w swoje ręce i zechciało tchnąć w naszą gospodarkę nowego ducha przedsiębiorczości.
Tymczasem z duchem przedsiębiorczości nie było w ostatnich latach dobrze. Pokazują to dane z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, z których wynika, że w 2023 roku zamknięto najwięcej od 2014 r. firm osób fizycznych. To krótka recenzja stanu, w jakim ugrupowanie tzw. dobrej zmiany zostawiło otoczenie przedsiębiorców po ośmiu latach swoich rządów.
Czytaj więcej
Ostatnie dwa lata to szalenie trudny okres dla firm. Inflacja, wzrost płacy minimalnej i innych k...
Ze statystyk wynika, że nawet pandemia nie wymierzyła przedsiębiorcom takiego ciosu, jak tzw. Polski Ład i zamieszanie (to eufemizm, na usta cisną się niecenzuralne słowa), jakie PiS zafundował przedsiębiorcom w 2022 r. Konsekwencje w pełni zobaczyliśmy w ubiegłym roku. Ten sam rząd, który, gdy covid zaczął siać śmierć, wydał miliardy z kasy państwa na ratowanie firm, zmarnował je potem, zmuszając wielu przedsiębiorców swoimi nieodpowiedzialnymi działaniami do zwinięcia działalności.
PiS odszedł, ale „owoce” jego działalności zostały. Trudno oczekiwać od młodych ludzi, by eksperymentowali z własnymi firmami i realizowali szalone pomysły, gdy nawet doświadczonym menedżerom i księgowym szaleństwa polityków uniemożliwiały oszacowanie, ile i jakich danin na koniec dnia zapłacą państwu. Dzisiaj jest szansa, że nowa ekipa tę stajnię Augiasza posprząta. To nie tylko szansa, ale wręcz powinność. Trzeba przywrócić systemowi podatkowemu elementarną logikę i przejrzystość, oczywiście nie rujnując przy tym dochodów państwa. Wygląda to na mission impossible? Na pewno. I z pewnością musi potrwać. Ale jest konieczne, jeśli chcemy, by Polskę – jak od 1989 r. – napędzał duch przedsiębiorczości.
