Gdy jesienią pamiętnego 2008 roku upadał bank Lehman Brothers, światowe giełdy rozpoczęły marsz w dół o niespotykanej od dziesięcioleci skali. Panicznej wyprzedaży akcji towarzyszyła kompletna nierównowaga i brak płynności. Obok zakrojonych na szeroką skalę akcji banków centralnych obniżających koszt pieniądza i planów sekretarza skarbu Henry'ego Paulsona również wtedy zakazano krótkiej sprzedaży. I co? I nic. Po kilku sesjach spokoju na giełdy powróciły spadki, które trwały jeszcze kilka miesięcy.
Reakcja giełd pokazuje, że lekcja z amerykańskiej części kryzysu została zapamiętana. Niepokój inwestorów związany jest też z determinacją, z jaką wprowadza się nowe zasady. Wszak po ostatnim tąpnięciu rynki łapały równowagę i tu o porównaniach ze spadkami w 2008 roku w USA mowy być nie może.
Czyżby zatem pomysłodawca wprowadzenia zakazu krótkiej sprzedaży wiedział coś więcej? Czy mamy do czynienie ze swoistym insider trading (czyli wykorzystywaniem informacji poufnych) na poziomie państwa?
Ostrze jest oczywiście wymierzone w spekulantów. Tylko jakoś nie przypominam sobie, by w ciągu ostatniego roku, kiedy to owi spekulanci windowali ceny w górę, byli jakoś szczególnie napiętnowani.
Zupełnie inną sprawą jest to, że zasad nie zmienia się w trakcie gry, na wprawdzie coraz mniej, ale wciąż jeszcze wolnym rynku. Ta wolność się skończy, gdy spekulanci nie będą mogli swobodnie handlować.