Choć wybory gdzieniegdzie jeszcze w toku, to radni już wybrani, większość wójtów, prezydentów i burmistrzów też. A więc teraz pięć lat naszego współdziałania – ich i nas. W programach wyborczych były propozycje i obietnice. Ale potrzeba nam fundamentu dla naszej wspólnoty samorządowej.

Warto więc przypomnieć sobie trudno brzmiące pojęcie „ordoliberalizm". A to przecież ład wolności. Jej właśnie oczekujemy w naszej samorządności, bo chcemy być zależni od siebie i mamy na to szansę. Mamy własne budżety, określone zasady dochodu, naszych przedstawicieli, którzy nas reprezentują. Są również przepisy, które określają możliwość stosowania ładu dla naszej lokalnej wolności. Choć tu w mniejszym stopniu, niż byśmy potrzebowali, szczególnie w sferze gospodarki przestrzennej. A potrzeba ładu i porządku społecznego jest przecież zrośnięta z historią Europy. Zaproponowana przez św. Augustyna – po rozpadzie starego porządku cywilizacyjnego i splądrowaniu Rzymu przez Wizygotów w 410 roku – w dziele „De civitate Dei" jako formule ładu państwa opartego na moralności i miłości w relacji pomiędzy władzą i obywatelami. Ukonstytuowana na przestrzeganiu zasad moralnych wskazywała cel ludzkich działań oparty na maksymie: „nie wyrządzaj niesprawiedliwości i  bądź gotowym pomóc każdemu, kto jest w biedzie".