Sąd Najwyższy: opłaty za media dzikiego lokatora dłużej ścigane

Rozpatrując apelację gminy, krakowski Sąd Okręgowy pod przewodnictwem sędzi Agnieszki Cholewy-Kuchty powziął co do tego wątpliwości, które zawarł w pytaniu prawnym do Sądu Najwyższego: Czy roszczenie gminy wobec byłego najemcy o odszkodowanie tzw. uzupełniające (opłaty za media) jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i przedawnia się w terminie trzech lat czy sześciu?

W orzecznictwie są rozbieżności w tej kwestii: wskazuje się, że gmina ma obowiązek zaspokajać potrzeby szczególnie osób o niskich dochodach, co oznacza, że w tym zakresie nie tylko nie osiąga zysku, ale też trudno mówić o zwyczajnej działalności gospodarczej, którą nadto cechuje swoboda. Poza tym gminy nie łączy z lokatorem żadna umowa, a odszkodowanie uzupełniające nie powstaje w rezultacie zamierzonej aktywności gminy, ale zmierza jedynie do uzyskania kompensacji straty poniesionej w związku z korzystaniem przez byłego najemcę z mediów po utracie tytułu prawnego do lokalu gminy.

Wyjaśnienie kwestii przedawnienia ma zaś kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięci tej i podobnych spraw.

Sąd Najwyższy podjął uchwałę, że uzupełniające roszczenie odszkodowawcze (art. 18 ust. 2 zdanie drugie ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy) obejmujące opłaty dochodzone przez gminę przeciwko osobie zajmującej lokal bez tytułu prawnego za okres po ustaniu tego tytułu nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 118 kodeksu cywilnego. A co za tym idzie, roszczenie takie później się przedawnia.

Sygnatura akt: III CZP 85/20