Rynek nieruchomości na amerykańskich przedmieściach

To stara historia. Młodzi mieszkańcy przedmieść, wchodząc w 20 rok życia, opuszczają komfortowe domy rodziców, zamieniając je na klitki w mieście. Spędzają tam kilka lat, do czasu, gdy znajdą partnerów i zdecydują się na dzieci.

Wtedy szukają większych mieszkań i dobrych szkół w okolicy. Wracają więc na przedmieścia do rodzinnych domów. Ten wzór się jednak zmienia albo przynajmniej modyfikuje. Ostatni raport dotyczący przedmieść Nowego Jorku - Westchester, Nassau i Suffolk, sporządzony na podstawie spisu powszechnego, pokazuje, że młodzi ludzie, którzy zasiedzieli się w Nowym Jorku, czasem całkowicie odcinają się od  życia na przedmieściach.

Miasteczka kuszą

Demografowie i politycy zachodzą w głowę nad przyczynami tej zmiany i snują często sprzeczne ze sobą teorie. A niektóre podmiejskie ośrodki same próbują przyciągnąć młodych mieszkańców budując kompleksy apartamentów, obiekty kulturalne, ścieżki rowerowe i egzotyczne restauracje.

Od 2000 roku w Westchester, Nassau i Suffolk, szczególnie w zamożniejszych społecznościach, spadła liczba mieszkańców w przedziale wieku 25 - 44. Na przykład Rye między 2000 a 2011 r. straciło 63 proc. mieszkańców w przedziale wieku 25- 34 lat i 16 proc. w przedziale 35 - 44.

Nie tylko przedmieścia Nowego Jorku się starzeją. Chevy Chase na przedmieściach Waszyngtonu straciło 34 proc. mieszkańców w wieku 25 - 34 lat, Bethesda 19,2 - proc., a Potomac - 27 proc. Podobne spadki odnotowano na obrzeżach Chicago i Bostonu.

Alexander Roberts, dyrektor z Community Housing Innovations, grupy walczącej o tanie mieszkania, która opublikowała raport o przedmieściach Nowego Jorku, wiąże te ubytki z rosnącymi kosztami mieszkalnictwa, niechęcią lokalnych władz do budowy mieszkań o umiarkowanych czynszach. Największe ubytki ludności, jak mówi Roberts na łamach New York Times, widać w mało zróżnicowanych społecznościach z największymi kosztami utrzymania mieszkań. Zdarza się to jednak także tam, gdzie mieszkania w wielorodzinnych domach w ogóle nie są dostępne.

Inni, akceptując takie wyjaśnienia, wskazują na to, że ceny w niektórych dzielnicach Manhattanu i Brooklynu  są wyższe od najdroższych nawet przedmieść. Ale to śródmieścia są bezpieczniejsze i bardziej "mobilizujące"niż było to pokolenie wcześniej. Ich atrakcyjność wzrosła - twierdzą niektórzy.

Są przedmieścia, które uporczywie szukają drogi, by zatrzymać młodych. W minionej dekadzie w Westbury zbudowano 850 mieszkań - własnościowych, spółdzielczych i na wynajem, które pomieściłyby ludność 15-tysięcznej wioski. W ubiegłym roku oddano salę koncertową, w której występowali Steve Earle, Tracy Morgan i Patti Smith.

Drzewa i chodniki

Także Long Beach (33 tys. mieszkańców) od wielu lat odnawia swoje śródmieście w pobliżu stacji kolejowej. Miasto w hrabstwie Nassau sadzi nowe drzewa, odnawia fasady, remontuje chodniki, przejścia dla pieszych, organizuje więcej parkingów, wspiera rozwój etnicznych restauracji wzdłuż  głównej ulicy Park Avenue.

Thomas R. Suozzi, w swojej nieudanej kampanii do zarządu Nassau County, podawał Long Beach, Westbury i Rockville Centre jako przykłady samorządów, które z sukcesem przyciągają młodych ludzi apartamentami i miejscami pracy, restauracjami i innymi atrakcjami, takimi jak tor dla wrotkarzy.

Małe miasteczka doświadczają twardej i rosnącej konkurencji ze strony większych ośrodków. Jennifer Levi Ross dorastała w Jericho na Long Island. Przeprowadziła się na Manhattan kilka lat po ukończeniu szkoły. Bardzo polubiła życie w centrum, bliskość miejsca pracy, nocne życie, obfitość rozrywek. Kiedy w 2012 r. wyszła za mąż za chłopaka z Long Island, zdecydowała, że zostają w mieście. Para ostatecznie wróci pewnie na przedmieścia, ale, jak mówi, nie ma z tym pośpiechu. - To odległa przyszłość - stwierdza 32-letnia Jennifer na łamach New York Timesa. - Chcemy pozostać tu tak długo, jak to będzie możliwe.

Meghan Bernhardt, 29-letnia psychoterapeutka, dorastała w Roslyn na Long Island. Teraz mieszka w Brooklynie. Nie lubiła życia w Roslyn, bo "była tam sama klasa średnia, tak jak ja". Stała się poliglotką. Bardzo polubiła możliwość robienia rozmaitych rzeczy bez konieczności opuszczania dzielnicy. - Jestem pewna, że wielu młodych ludzi doceni uroki życia w Nowym Jorku - mówi dziennikarzom NYT. - Aż do czasu, kiedy sami będą mieli dzieci - dodaje.

Dom i podatki

Christopher Niedt, dyrektor w Hofstra University, twierdzi, że trudno powiedzieć, co spowodowało ten odpływ ludności z przedmieść. Jednym z powodów może być pewnie to, że 20 - 30-latkom jest trudno znaleźć pracę na pełen etat, która pozwoliłaby im na kupno własnego domu i płacenie podatków od nieruchomości. W skali całego kraju odsetek 25 - 34-latków, którzy mają własny dom, gwałtownie zmalał. Ale, jak mówi dyrektor, badania potwierdzają, że wkraczający w dorosłość ciągną do zaludnionych miast o gęstej zabudowie, oferujących szereg atrakcji, do których z miejsca zamieszkania można dotrzeć na piechotę.

- Nie wszyscy się zgadzają, że przedmieścia tracą swój urok, szczególnie dla młodych rodzin - mówi na łamach New York Timesa Edwin J. McCormack z zarządu Westchester County. Rob Astorino, który badał ten problem dla swojego szefa, twierdzi, że dane z raportu Community Housing Innovations są mylące.

Zauważa, że dane z codziesięcioletnich spisów skonfrontowane z danymi z corocznych badań pokazują, że ubytki ludności w tych zamożnych miasteczkach są nieco mniejsze. A statystyki w jego hrabstwie pokazują, że do szkół jest zapisywanych więcej dzieci, co oznacza, że jest więcej młodych rodzin. Według jego teorii młodzi ludzie żenią się później, i tym samym później wracają na przedmieścia.

Według innych wygląda na to, że młodzi ludzie potrzebują więcej czasu, by znaleźć własną drogę. W tym celu opuszczają dom rodzinny, odsuwając w przyszłość wejście w dorosłość. Wcześniej rodzicami byli 35-latkowie, teraz - 45-latkowie - mówi McCormack. - A to, co obserwujemy, to nie jest exodus, tylko późniejsze powroty.