Przyczyna zagłady tych zwierząt pozostawała dotychczas zagadką. Szczegółowe badanie zębów skamieniałych zwierząt wskazują na to, że nie przeżyły one gwałtownych zmian pogody. Klimat stał się chłodniejszy i bardziej suchy. Pokarmu roślinnego było coraz mniej, olbrzymie rogacze ginęły z głodu.
Sprawozdanie z badań publikuje najnowsze wydanie magazynu „Palaeogeography, palaeoclimatology, palaeoecology”.
Wielki jeleń (Megaloceros giganteus), wzbudza zainteresowanie Irlandczyków od początku XIX wieku, kiedy odkrycia pierwszych skamieniałości otworzyły dyskusję na temat wyginięcia zwierząt. Hipotezy na temat przyczyn zagłady były bardzo różne — od tej że wyginęły podczas biblijnego potopu, do twierdzeń, że jelenie wytępili ludzie. Jednak badania archeologiczne wykluczyły ludzi z kręgu podejrzanych. Przybyli oni do Irlandii, kiedy jeleni już na niej nie było. Wielkie rogacze nie miały też naturalnych wrogów.
— Odpowiedź na pytanie o przyczynę nagłego wyginięcia świetnie radzących sobie zwierząt jest zbytnim uproszczeniem — ostrzegła Kendra Chritz, która kierowała badaniami, będąc jeszcze studentką University College Dublin. Zespół pod jej kierunkiem zbadał szkliwo zębów siedmiu skamieniałych szczątków samców jeleni.
Porównując ilość izotopów węgla i tlenu, skład cementu zębów, materiału który łączy zęby z dziąsłami naukowcy byli w stanie zidentyfikować porę roku, w której każdy z osobników się urodził, co jadł i jak zmieniała się dieta i zachowanie każdego roku życia. Dane uzyskane z cementu zęba tkanki, pokrywającej rdzeń zęba, która przyrasta co roku jak słoje drzewa, wskazuje też że z samce żyły od 6,5 do 14 lat i zrzucały poroże na jesieni, podobnie jak inne gatunki jeleni.
