Odkrycia dokonał zespół dr. Adama Garde ze Służby Geologicznej Danii i Grenlandii. Naukowcy szukali złóż metali, między innymi niklu i platyny.
Szczególne nadzieje wiązali z rejonem Maniitsoq na południowym zachodzie wyspy. Analizując zdjęcia satelitarne zauważyli dziwną strukturę w kształcie łuku. Badania terenowe, analiza próbek odwiertów i danych z georadaru doprowadziła naukowców do wniosku, że zagadkowy łuk jest częścią okręgu, brzegu kolistego krateru. Badania próbek skał metodami geofizycznymi pozwoliły określić wiek tej struktury - powstała 3 mld lat temu.
Krater miał pierwotnie średnicę ponad 500 km. Powstał po uderzeniu obiektu o średnicy 30 km. Gdyby tej wielkości kosmiczne ciało uderzyło dziś w Ziemię, współczesną cywilizacja nie przetrwałaby, podobnie jak większa część biosfery. Dotychczas za najstarszy ziemski krater uchodził Vredefort w Republice Południowej Afryki. jego pierwotna średnica wynosiła 300 km; powstał 2 mld lat temu po upadku asteroidy średnicy 15 km.
Naturalny satelita Ziemi, Księżyc, nosi liczne ślady tzw. wielkiego bombardowania jakie miało miejsce przed miliardami lat, gdy Układ Słoneczny dopiero formował się. Bombardowaniu podlegała także nasza planeta, ale ślady tej fazy są na niej sporadyczne, ponieważ Ziemia „żyje", zachodzą na niej zjawiska tektoniczne, ruchy wielkich płyt kontynentalnych, a także ma miejsce erozja skał wystawionych na działanie atmosfery i wody.
