Sigtuna to miasto w południowo-wschodniej Szwecji nad jeziorem Melar, w regionie sztokholmskim, założone w 980 roku przez Eryka Zwycięskiego. Prawa miejskie otrzymała w 1010 roku i przez 250 lat była handlowym i ekonomicznym centrum Szwecji. W 1187 roku niepoznani do dziś sprawcy spalili miasto, ale utrzymało ono swoją znaczącą pozycję.
Badania przeprowadzili szwedzcy uczeni we współpracy z naukowcami z Turcji, Niemiec i Wielkiej Brytanii.
Naukowcy najnowocześniejszymi metodami przebadali szczątki 38 osób z sześciu różnych miejsc pochówków w Sigtunie. Zastosowano metody stosowane w archeologii i osteologii, w tym analizę DNA i analizę izotopu strontu w zębach (jego poziom zmienia się w zależności od tego, gdzie dana osoba żyła w młodości).
Wyniki są jednoznaczne: około połowa populacji Sigtuny z czasów wikingów pochodziła spoza regionu sztokholmskiego.
Jak podkreśla Maja Krzewińska, główna autorka badań z Uniwersytetu Sztokholmskiego, przywykliśmy postrzegać wikingów jako podróżników odkrywających nowe lądy, ale niewiele dotąd wiadomo o napływie innych nacji do ówczesnej ich ojczyzny.