Gwiazda za milion dolarów

W Polsce wypromowanie na dużą skalę albumu wschodzącego artysty to według Piotra Kabaja, prezesa EMI Music Polska, ok. 100 tys. zł. Co się składa na tę sumę? 10 tys. zł wynosi zaliczka dla artysty, 30 tys. – nagranie albumu, kolejne 30 tys. – wyprodukowanie dwóch teledysków, tyle samo – promocja i marketing. – 130 tys. zł na taki cel to już bardzo przyzwoity budżet – uważa Kabaj.

Według danych EMI Music Polska analogiczne wydatki na supergwiazdę wyniosą w Polsce średnio ok. 300 tys. zł. Przepaść w tych wydatkach wynika z wielkości rynku. – Na rynku amerykańskim złotą płytę można dostać, gdy sprzeda się 500 tys. sztuk albumu, w Polsce – 15 tys. sztuk – mówi Piotr Kabaj. I na tyle liczą wytwórnie, gdy inwestują w nową gwiazdę. – Ryzyko jest jednak duże, bo na 10 osób, w które się zainwestuje, dwóch artystów przyniesie firmie duży sukces, trzech pokryje koszty, a pięciu będzie deficytowych – mówi Piotr Kabaj.

Decyzje o wyłożeniu znacznych pieniędzy podejmowane są przez wytwórnie intuicyjnie. – Kiedy podpisywaliśmy z nimi umowę, mieli na koncie jedną świetną piosenkę, brakowało im perkusisty i menedżera – opowiada w raporcie IFPI Ged Doherty, szef Sony Music w Wielkiej Brytanii i Irlandii, o promowaniu brytyjskiej indie rockowej grupy Kasabian, która jest inwestycyjnie „produktem ze średniej półki cenowej”. – Ale popatrzyłem w oczy Tomowi Meighanowi i zobaczyłem gwiazdę. A piosenka napisana przez Serge'a Pizzorno pozwalała odgadnąć, że ma wszystko, co potrzeba, by zostać świetnym twórcą piosenek. Przetestowaliśmy razem kilku perkusistów, dwóch menedżerów i wysłaliśmy w trasę koncertową z grupą naszego eksperta, żeby na bieżąco doradzał, jak powinien wyglądać ich koncert – mówi Doherty. Gwiazdami z najwyższej półki, jeśli chodzi o nakłady, jest np. Beyonce, nieco mniej kosztuje promowanie właśnie Kasabian czy Tokio Hotel, jeszcze mniej – np. Coldplay.

Po kilku latach zachłystywania się możliwościami, jakie daje twórcom Internet, można powiedzieć, że nie ma mowy o wielkim sukcesie na rynku muzycznym bez profesjonalnego – i kosztownego – wsparcia firm fonograficznych i muzycznych wytwórni. Według autorów raportu jednym z największych mitów w czasach cyfryzacji jest przekonanie, że artyści nie potrzebują już dzisiaj wytwórni i producentów, bo Internet pozwala im dotrzeć bezpośrednio do odbiorców, a procesu dopełniają koncerty i reklama.

– Prawda jest jednak zupełnie inna: tylko niewielka grupa artystów, zazwyczaj tych bardzo już znanych, z sukcesem wykorzystuje możliwość bezpośredniego docierania do słuchaczy. Większość niestety nie – czytamy w opracowaniu. Dlatego artyści potrzebują finansowania i wsparcia specjalistów, a to właśnie zapewniają duże firmy producenckie i fonograficzne. – Dziś jest już jasne, że Internet sam w sobie nie otwiera drogi do komercyjnego sukcesu. Na MySpace zarejestrowanych jest 2,5 miliona wykonawców hip-hopowych, 1,8 miliona rockowych, 720 tys. artystów pop i 470 tys. grup punkowych. Przepaść między popularnością a anonimowością nigdy nie była na rynku widoczna tak jak dzisiaj. To obszar, w którym działają wytwórnie – przekonują.