Wpływ na to miał niewątpliwie surowy klimat i nieprzyjazny krajobraz. Ludy, które tu się osiedliły – Ałtajczycy, Buriaci, Ewenkowie, Jakuci, Nieńcy, Szorowie, by wymienić największe z nich – zajmowały się głównie polowaniem i łowieniem ryb.
W wielu mitach o stworzeniu świata właśnie ryby pojawiają się jako podpory ziemi.
Choć owe mitologiczne opowieści różnią się wieloma szczegółami, we wszystkich pierwotną substancją była woda, nad którą unosił się duch. Ziemia powstała z ziaren piasku wyłowionego z wody przez nura. Świat w wierzeniach syberyjskich dzielił się na trzy sfery: świat Górny, zamieszkiwany przez dobre bóstwa, Środkowy, czyli miejsce ludzi, oraz Dolny, pełen złych bóstw i duchów. Łączyło je tzw. Kosmiczne Drzewo, które służyło szamanom jako drabina w ich kontaktach z duchami. Szaman – czarownik, wróż, znachor, pośrednik w komunikacji człowieka z sacrum – pełni do dziś bardzo istotną rolę w życiu ludów zamieszkujących Syberię. Szamanizm jest swego rodzaju religią czy zespołem wierzeń, korzystającym z dawnych mitów i tworzącym nowe.
Szamani sami występowali w mitach jako bohaterowie.
Mitologie świata, Ludy starożytnej Syberii, Jerzy Tulisow, Rzeczpospolita
