Wiecha na Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Budynek zaprojektowała pracownia architektoniczna Thomas Phifer and Partners z Nowego Jorku we współpracy z pracownią APA Wojciechowski Sp. z o.o. Generalnym wykonawcą jest Warbud S.A. Ma cztery kondygnacje nadziemne i dwie usytuowane w podziemiach. Całkowita powierzchnia liczy około 20 tys. m kw. A powierzchnia wystawiennicza będzie miała ponad 4500 m kw., czyli 9 razy więcej niż obecna siedziba w pawilonie nad Wisłą.

Nowy obiekt w rozmiarach można porównać do słynnego Muzeum Sztuki Współczesnej - mumok w Wiedniu, lub nieco mniejszego Muzeum POLIN w Warszawie.

Bryła powstającego MSN wpisuje się w tradycje architektury modernistycznej, opartej na prostocie materiałów i ergonomii.

Podczas uroczystości zawieszenia wiechy wiceprezydentka Warszawy Aldona Machnowska-Góra powiedziała: - To niezwykle ważny dzień dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej i dla kultury w Warszawie. Dla miasta, ale także całej Polski, ponieważ to jest krok milowy, jaki poczyniliśmy w budowie. - Cała konstrukcja żelbetonowa jest skończona. Budynek osiągnął swoją wysokość. A przez następne kilkanaście miesięcy będziemy obserwować pracę wykończeniowe.

Potwierdziła także przejęcie placówki przez miasto od Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. - W zeszłym tygodniu udało się podpisać wszystkie dokumenty i wiemy już, że od stycznia 2023 roku Muzeum Sztuki Nowoczesnej będzie w całości prowadzone przez Miasto Stołeczne Warszawa. Tak, jak jesteśmy odpowiedzialni za inwestycję, za budowę, będziemy też odpowiedzialni razem z dyrekcją MSN za program i przyszłość tej instytucji – informowała.

Żywe miejsce kultury

Z kolei Joanna Mytkowska, dyrektorka Muzeum Sztuki Nowoczesnej, przypomniała, że jednym z głównych celów MSN, założonego w 2005 roku, było właśnie doprowadzenie do zbudowania domu dla sztuki i kultury współczesnej.

- Trzeba pamiętać, że Warszawa ma jedno z najliczniejszych środowisk artystycznych i najbardziej zaangażowaną publiczność, która czeka na ten budynek. – mówiła. - Będziemy w nim pokazywali malarstwo, rzeźbę, instalacje, ale też wystawy związane z architekturą, projektowaniem, modą, grafiką, działaniami performatywnymi, choreograficznymi. I wszelkimi formami twórczości, których jeszcze dzisiaj nie potrafimy sobie wyobrazić. Oprócz programu wystawienniczego, muzeum chce kontynuować program edukacyjny z debatami, które są jego rozpoznawczym znakiem, podejmującymi tematy gorące, trudne, krytyczne. Będziemy mieli konferencje, warsztaty, wykłady. Ale i koncerty, ponieważ jest tutaj audytorium i kino. Mamy nadzieję, że powstanie bardzo żywe miejsce dla kultury.

Joanna Mytkowska zaznacza, że będzie w nim ważna lokalność, ale i kontynuacja dotychczasowych relacji międzynarodowych.

Z nowej perspektywy

Choć powstający budynek przypomina proste pudełko, to architekci i inżynierowie musieli w jego konstrukcji zmierzyć się z trudnymi wyzwaniami, bo obiekt stoi nad metrem i jego tunelami. Udało się go zrealizować bez zakłóceń ruchu metra w centralnym punkcie miasta. Bryłę budynku oparto na 128 betonowych palach fundamentowych, sięgających ponad 30 metrów w głąb ziemi, oplatając konstrukcję metra. Ten etap budowy był prowadzony w ścisłej współpracy z przedstawicielami Metra Warszawskiego oraz naukowcami z Politechniki Warszawskiej

W materiałach konstrukcyjnych obiektu dominuje biały beton architektoniczny. Wykonano z niego ściany i fasadę przeciętą pasami okien, które doświetlą przestrzenie galerii, nadając bryle rzeźbiarski charakter. Dzięki przeszklonemu parterowi całość zyska lekkość.

Uzyskanie jasnego betonu wymagało wielomiesięcznych testów. Betonowe elementy odlewano ręcznie. Sprawdzano kolor, jakość i wytrzymałość poszczególnych elementów. Proces ten wymagał zegarmistrzowskiej precyzji.