Jury przyznało ją jednomyślnie za konsekwentną postawę, poszukiwanie harmonii, skupienie, wrażliwość i skromność, siłę i uniwersalność przekazu, poszerzanie granic sztuki i łączenie dwóch kultur.
„Od wielu lat, w sposób niezwykle konsekwentny i uniwersalny, z dystansem i spokojem, zamyka w formę i utrwala to, co ulotne – myśli, nastroje, uczucia, przemiany i chwilowe wrażenia. Jego minimalistyczne realizacje wymuszają na odbiorcy zaangażowanie emocjonalne i intelektualne, a wartości duchowe, pojęcia egzystencjonalne, materialność i metafizyka znajdują w jego sztuce niepowtarzalną formę. Dzięki jego wrażliwości i otwartości na naszą kulturę otrzymaliśmy lekcję, że ciągłe poszukiwanie może stać się filozofią zarówno życia jak i sztuki.” - uzasadnia swój wybór jury pod przewodnictwem Jakuba Ciężkiego.
Koji Kamoji urodził się w 1935 roku w Tokio. W latach 1953-58 studiował w Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio (dyplom w 1958 roku) w pracowni profesorów Saburo Aso iChoonan Yamaguchi. W 1959 roku przyjechał do Polski i rozpoczął studia na Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w 1966 roku) w pracowni prof. Artura Nacht-Samborskiego.
Jest malarzem, twórcą obiektów i instalacji, jednym z najwybitniejszych twórców polskiej awangardy. Mieszka i pracuje w Warszawie. Od 1967 roku współpracuje z Galerią Foksal w Warszawie.
Twórczość artysty osadzona jest w szerokim kontekście kulturowym - od estetyki japońskiej do tradycji awangardowych i współczesnej polskiej sceny artystycznej. Jego sztukę cechuje minimalizm i użycie prostych, łatwo dostępnych materiałów jak papier, sklejka, kamienie czy aluminium, a jednocześnie głębia myśli i uniwersalność przekazu. Retrospektywę jego prac prezentowała warszawska Zachęta w 2018 roku.
