Nie zawiera ona przepisów, choć sporo tu zdjęć potraw, składników, sklepów spożywczych, kucharzy i ludzi z pałeczkami w dłoni. A jednak lektura książki może się okazać bardziej przydatna niż najlepiej nawet ilustrowany tom z przepisami. To przewodnik po obyczajach, historii i kulturze żywieniowej, jaka w Japonii wykształciła się przed wiekami i w zasadzie nie uległa wielkim zmianom. Nie oznacza to, że Japończycy byli niechętni nowościom – w erze Meiji (1868 – 1912) otwarto porty dla statków amerykańskich, poprawiono stosunki z Holendrami, wrócono do władzy cesarskiej. Hasła tej ery to modernizacja i westernizacja; dzięki nim do tradycyjnej diety japońskiej wszedł chleb i mięso. W sprzedaży pojawiło się piwo.
Autorka prowadzi nas przez dzieje Japonii, czasy jej hermetycznego zamknięcia na resztę świata i stopniowego wychodzenia z izolacji. Opisuje zasady zachowania przy stole, kuchnie regionalne, składniki potraw, ich typy i techniki ich przygotowania. Nie zabrakło części poświęconej herbacie, deserom, nawet szkolnym posiłkom. Jest też tu słownik terminów z zasadami wymowy.
Tradycje kulinarne Japonii
Hanami, Warszawa 2006
