Berliński zamek stanie nad Szprewą we wschodniej części Berlina , naprzeciw Wyspy Muzeów i katedry. Jego historia odzwierciedla burzliwe polityczne przemiany. W 1945 został uszkodzony przez alianckie bombardowania i częściowo spłonął. Mimo zniszczeń, wykorzystywany był na wystawy. W 1950 r. władze NRD uznały go za symbol imperializmu i poleciły wysadzić w powietrze. Na jego miejscu zbudowano Pałac Republiki, otwarty w 1976. Do upadku Muru Berlińskiego i zjednoczenia Niemiec był on siedzibą parlamentu NRD. W 2008 roku pałac rozebrano; oficjalnie - z powodu szkodliwego azbestu
Decyzję o odbudowie zamku w Berlinie Bundestag podjął w 2007 roku. Konkurs na odbudowę wygrał włoski architekt Franco Stella. Rozpoczęcie rekonstrukcji planowano początkowo na 2010 rok. Jednak z powodu kryzysu finansowego przesunięto na 2014. Inwestorem jest Zamek w Berlinie - fundacja Humboldtforum.
Oryginalny zamek zbudowany został w połowie XV wieku. Kamień węgielny położył elektor Fryderyk II Żelazny. Kolejni władcy wielokrotnie go przebudowywali. Za panowania Fryderyka Wilhelma powstała najbardziej reprezentacyjna Sala Alabastrowa. Fryderyk I, po koronacji na króla Prus, zatrudnił architekta Andreasa Schlütera, mianując go w 1699 r. generalnym dyrektorem przebudowy rezydencji. To on zaprojektował barokową fasadę według włoskich wzorów. Ostateczny kształt gmach uzyskał w 1845 r. Od 1701 r. zamek był rezydencją królów Prus, a w latach 1871-1918 - siedzibą cesarzy niemieckich. Po upadku monarchii i powstaniu Republiki Weimarskiej pełnił funkcje muzealne.
Plan odbudowy zakłada wierne odtworzenie wyglądu dawnego Zamku z dominującymi elementami architektury barokowej. Wnętrza o powierzchni 40 000 m2 mają być wykorzystywana przez Stiftung Preußischer Kulturbesitz, Uniwersytet Humboldtów oraz Bibliotekę Główną. Powstanie wielkie kulturalno-edukacyjne centrum - Humboldforum, mieszczące także Muzeum Etnograficzne i Muzeum Sztuki Azjatyckiej.
