Bat For Lashes
Gdy trans się rozpogadza
Natasha Khan nie przesadza z aktywnością. Od 2006 r. wydała trzy płyty, ale i to wystarczyło, by świat uznał ją za zjawisko.
Man EMI
Ta legitymująca się pakistańskimi korzeniami Brytyjka z jednej strony wkroczyła na rynek jako kontynuatorka ambitnego kobiecego grania w nieco mrocznym odcieniu, w jakim wcześniej tak było do twarzy Kate Bush czy Björk, z drugiej jednak odebrała również lekcję u Antony'ego Hegarty'ego i przedstawiła ten klimat za pośrednictwem klasycznego minimal music spod znaku Steve'a Reicha.
Debiutancka płyta „Fur and Gold" była właśnie esencją tego stylu – ascetyczne, kilkudźwiękowe, powtarzane jak mantra tematy zderzały się czasem z subtelnymi orkiestracjami, kiedy indziej z mocniejszym rockowym akcentem, zawsze jednak raczej wciągając słuchacza w delikatny trans, niż fundując nagły skok adrenaliny. Jednak już na „Two Suns" – płycie również świetnej – dało się zauważyć, że Natasha odchodzi od fascynacji klasycznych i przechodzi przyspieszony kurs robienia hitów. Co zresztą spodobało się publiczności: nagrana z Beckiem piosenka do „Zmierzchu" czy cover Depeche Mode do reklamy Gucciego ostatecznie potwierdziły gwiazdorską pozycję artystki.
A jej najwyraźniej zasmakowała taka rola, bo nowa płyta to w zasadzie kolejny krok w stronę muzyki pop. Na „The Haunted Man" wszystkie komponenty wydają się właściwie takie same jak dotąd, a jednak coś tu nie gra – wysmakowane kompozycje zamieniły się ni stąd, ni zowąd w piosenki.
Jasne, że są to piosenki lepsze i ciekawsze niż 90 proc. współczesnego popu, a takie kawałki jak choćby „All Your Gold" nie tylko zapadają w pamięć, ale także imponują harmonicznym smakiem. Nie zmienia to jednak faktu, że Bat For Lashes nie jest tu już na pewno artystką poszukującą i przełamującą gatunkowe stereotypy.
Bat For Lashes
Pozostało 98% artykułu
