Aktualizacja: 14.02.2013 19:00 Publikacja: 14.02.2013 19:00
"Zamieszkajmy razem"
Foto: Aurora Films
Nasze społeczeństwo starzeje się. Kino zaczyna odkrywać starych ludzi. Ale Haneke zrobił film ogromnie dramatyczny. Pan wybrał formę komedii. Dlaczego?
Stephane Robelin:
Od płaczu wolę śmiech. Nie chciałem widzów straszyć, próbuję ich raczej namówić do pomyślenia o tym problemie. Jestem zachwycony filmem Hanekego, ale to czysty realizm. A ja mam wrażenie, że ludzie potrzebują też czasem znaleźć się w świecie innym niż ten, w którym żyją na co dzień. Opowiedziałem o przyjaźni.
Pana bohaterowie starają się zbliżyć do siebie. Ale tak naprawdę są bardzo samotni, opuszczeni przez najbliższych - dzieci, wnuków.
Od dawna chciałem nakręcić o tym film. Wlaściwie nosiłem go w sobie od wczesnej młodości. Pamiętam, jak odchodzili moi pradziadkowie. Byli coraz bardziej chorzy i niedołężni. A dziadkowie sprawiali wrażenie bezradnych. Stale zajęci własnym życiem, zabiegani i zapracowani, nie mieli dla rodziców czasu. Dzisiaj ten problem się pogłębia. W naszym społeczeństwie coraz więcej starszych ludzi nie ma kłopotów finansowych. Oni po prostu czują się wyalienowani i niepotrzebni. Dlatego w filmie pytają: a co było, gdybyśmy zamieszkali razem?
Rzadko zdarza się, by europejski reżyser zebrał w filmie taki zespół gwiazd z Jane Fondą, Geraldine Chaplin i Pierre'm Richardem na czele. Jak się to panu udało?
Sam się do dzisiaj dziwię, jak to było możliwe. Wysyłałem scenariusz ich agentom i nie wiem, jak to się stało, ale oni odpowiadali pozytywnie. Myślę, że podobał im się pomysł i temat, chcieli w tym filmie zagrać. A poza tym, byli chyba dla siebie nawzajem przynętą. Często znali się z ekranu, ale życie nigdy nie pozwoliło im się na dłużej spotkać. Dlatego mieli ochotę spędzić tych kilka tygodni razem. Problem tylko polegał na zsynchronizowaniu ich wolnego czasu. Kiedy już się udało, praca stała się wspaniałym doświadczeniem. Wie pani co mi sprawiło najwięcej satysfakcji? Codziennie obserwowałem, jak wielkim szacunkiem darzą się nawzajem, jaką radość czerpią z bycia razem. To fantastyczne pokolenie aktorskie.
Francuskie komedie świetnie sobie ostatnio radzą w kinach. I to nie tylko francuskich. Czym pan ten sukces tłumaczy?
W latach 70. nasze komedie były bardzo popularne. Niebywałe kariery robił w nich Louis de Funes czy Pierre Richard. Ale to był czas, gdy w telewizorach nie było jeszcze 150 kanałów, nie było Skype'a, internetu, portali społecznościowych.
Ludzie chodzili do kina, chcieli się razem śmiać. W latach 80. i 90. przyszedł czas kina intelektualnego. Dzisiaj znów obserwujemy powrót komedii. Ale innych. Już nie burleski. Raczej filmów, które w lżejszy sposób podejmują tematy ważkie społecznie. Takie jak starość czy niepełnosprawność. Może one po prostu pomagają rozładować napięcie? Bez wielkich słów mówią coś istotnego o nas samych i naszych czasach.
Rozmawiała Barbara Hollender
Zwiastun filmu "Zamieszkajmy razem"
© Licencja na publikację
© ℗ Wszystkie prawa zastrzeżone
Źródło: Rzeczpospolita
Nasze społeczeństwo starzeje się. Kino zaczyna odkrywać starych ludzi. Ale Haneke zrobił film ogromnie dramatyczny. Pan wybrał formę komedii. Dlaczego?
Stephane Robelin:
W powieści „Nie ma przed czym uciekać” czas jakby zatoczył koło. Bo niby mamy 2001 r., ale nastrój jest podobny do tego, jaki panuje od czasów zwycięstwa Donalda Trumpa w 2024 r. Debiutancka książka Rebecci Makkai to powieść drogi i inicjacyjna w jednym, na dodatek z dziesiątkami nawiązań do klasyki literatury dziecięcej i młodzieżowej. O książce opowiada tłumacz Rafał Lisowski.
Prof. Andrzej Szczerski otrzymał rekomendację komisji konkursowej. Na stanowisko dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie mianował go w 2020 roku minister Piotr Gliński. Teraz ministra kultury Hanna Wróblewska zaakceptowała decyzję komisji.
Ogłoszony dziś w Warszawie program polsko-rumuńskich kulturalnych wydarzeń kontynuuje współpracę zapoczątkowaną w ubiegłym roku. Wzbogacą ją nowe projekty muzyczne, teatralne, literackie, wystawy.
Regulacje wywierają coraz większą presję na biznes, by działał w sposób bardziej zrównoważony. Jednak rośnie też opór firm wobec tych wymagań, tym bardziej że wiele z nich oznacza duży wysiłek i spore koszty ekonomiczne i społeczne.
W Warszawie Bestsellery Empiku 2024. Plebiscyt pokazuje, po jakie książki, filmy, płyty najchętniej sięgamy. Noblistka Han Kang i Szczepan Twardoch przegrali z Valérie Perrin. sanah zwyciężyła jako autorka albumu „Kaprysy”.
Elektromobilność to dzisiaj już nie jest pytanie „, czy”, tylko „jak”. Jaki samochód wybrać? O jakiej mocy? Z jak dużą baterią? Wreszcie, z jaką ładowarką? W przypadku samochodów marki Mercedes niezmienne jest jednak to, że wszystkie łączą wysoką efektywnością oraz lokalnie bezemisyjną jazdą z osiągami, komfortem i bezpieczeństwem.
„Nigdy nie będziesz aktorem!” – krzyczał na niego legendarny trener Zbigniew Zaremba, szkoleniowiec biegaczy warszawskiego Lotnika i polskiej kadry olimpijskiej. Chciał w ten sposób wymusić na swoim podopiecznym porzucenie aktorstwa na rzecz kariery biegowej, bo widział w nim spory talent. Ale Daniel Olbrychski postawił na swoim i kina nie porzucił.
„Wąwóz” to ciekawe kino romantyczne i nieudane postapo w jednym.
„Świt Ameryki” to zdekonstruowany western o początkach USA. Świetny.
Fani Roberta Eggersa są „Nosferatu” zachwyceni. Ja należę do miłośników operowej wersji losów hrabiego Draculi w optyce Francisa Forda Coppoli. Może dlatego oczekuję od wampira arystokraty uwodzącego magnetyzmu, a nie monstrualności?
W Iranie Mohammad Rasoulof został skazany na osiem lat więzienia, chłostę, zakaz pracy i konfiskatę mienia. Ale nakręcony potajemnie film „Nasienie świętej figi” o urzędniku totalitarnego reżimu teraz walczy o Oscara.
Oscar to sława, wielkie pieniądze i nowe możliwości w świecie filmu. Jednak laureaci statuetek muszą pamiętać o kilku zasadach, które narzuca im Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej Filmowa. Lista zakazów i nakazów została jasno sformułowana.
Pozostają anonimowi, nie dostają żadnych nagród podczas ceremonii wręczenia Oscarów, a mimo ich praca jest kluczowa, bo bez „wypełniaczy” oscarowa noc nie byłaby możliwa. Kim są „wypełniacze krzeseł”, ile zarabiają i jak zdobywa się taką pracę?
Słynny aktor Hollywood, dwukrotny laureat Oscara Gene Hackman został znaleziony martwy w swoim domu w Santa Fe - podała amerykańska policja informując, że nie żyje też żona gwiazdora, pianistka Betsy Arakawa.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
