Marek Dusza poleca płyty na Wielkanoc

Muzyka etniczna

Maria Pomianowska Ensemble „Stwórco łaskawy", NInA/For Tune, CD

Polskie pieśni wielkopostne przygotowujące do świąt Wielkiej Nocy i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa są obecne w tradycji ludowej od wieków. Ich muzyka jest bardzo emocjonalna, nasycona cierpieniem. Nie może być inaczej, kiedy słowa opisują Mękę Pańską. W każdym regionie śpiewało się trochę  naczej, różne były obyczaje towarzyszące Drodze Krzyżowej i liturgii Triduum Paschalnego. - Wielki Post to czas głębokiej refleksji nad sensem istnienia i dotknięciem tajemnicy życia – pisze Maria Pomianowska. – W ciemnościach pojawia się światło, które docierając do najdalszych zakamarków serca, napełnia je radością. Pomianowska wykonuje partie wokalne i gra na dwóch instrumentach ludowych: fideli płockiej i suce biłgorajskiej, podobnie jak Katarzyna Kamer. Jej zespół tworzą również: flecista Paweł Betley, akordeonista Hubert Giziewski oraz grający na duduku i wszelkich perkusyjnych „przeszkadzajakach" Wojciech Lubertowicz. Album otwiera zespołowa „Improwizacja na Wielką Sobotę". „Lament Matki Bolesnej" to przejmująca pieśń ludowa z Suraża na Podlasiu. „Wysłuchaj Stwórco Łaskawy" śpiewano w Łomży, a Maria Pomianowska Ensemble dodaje ciekawie rozpisaną na instrumenty aranżację. Są melodie ludowe z płockiego i radomskiego oraz klasyczne pieśni renesansu i baroku zachowane w klasztorach: „Alia Chorea" ze zbioru Vietoris Codex czy „Pavana" Anonima z 1540 r. pochodząca z tabulatury Jana z Lublina. Słuchając tego albumu pamiętajmy, że po Wielkim Tygodniu zadumy, skupienia i przeżywania Męki Pańskiej następuje radość Zmartwychwstania.

Jazz

Wojciech Gogolewski Trio „Medytacje wiejskiego listonosza jazzowego", Studio Realizacji Myśli Twórczych, CD, 2015

Wpadającymi w ucho piosenkami Skaldowie zaskarbili sobie serca słuchaczy pod koniec lat 60. XX wieku, ale ich twórczość nadal jest ceniona. A przeboje nic a nic się nie zestarzały dzięki inteligentnym tekstom i wyrafinowanym aranżacjom. Stąd już tylko krok do tego, by uczynić je jazzowymi standardami, choć dziwne, że dopiero pianista Wojciech Gogolewski postanowił zaaranżować kompozycje Andrzeja Zielińskiego w jazzowym stylu i wykonać ze swoim triem, w którym na kontrabasie gra Paweł Pańta, a na perkusji Adam Lewandowski. - Miałem wtedy jakieś szesnaście lat i lekki przesyt Mozartem, Bachem czy Beethovenem – wspomina Gogolewski. – Właśnie kończyły się wakacje, które jak zwykle spędziłem z wędką na ukochanym Pomorzu, a to oznaczało, że nieuchronnie zbliża się dzień, kiedy trzeba będzie wrócić do ćwiczenia fug i pasaży. Stojąc po kostki w grząskim błocie, z kijem w ręku i lodem w sercu, myślałem o kolejnych miesiącach żmudnych ćwiczeń. I wtedy z charczącego tranzystora usłyszałem TO. „Cała jesteś w skowronkach" Skaldów. To dzięki piosenkom Skaldów młody pianista zdecydował się poświęcić życie muzyce, a dziś odwdzięcza im się interpretacjami, których fanem stał się sam... Andrzej Zieliński. Tytuł albumu, to rozwinięcie „hymnu" na cześć wiejskich listonoszy w „Medytacjach...", które zamykają album nostalgicznymi akordami fortepianu z nastrojowym akompaniamentem kontrabasu i cajonu, instrumentu perkusyjnego znanego z muzyki flamenco. Ballada „Cała jesteś w skowronkach" otwiera tę płytę, a trio gra liryczne dźwięki z taką czułością, że tylko śpiewać razem muzyką. Paweł Pańta powściągliwie szarpie struny, a Adam Lewandowski tylko szura szczoteczkami po werblu. Wstępem do „Prześlicznej wiolonczelistki" jest solówka Pańty grana smykiem, co określa się mianem arco. Wartkie tempo towarzyszy zimowemu hitowi Skaldów „Z kopyta kulig rwie", ale większość repertuaru wprowadzi słuchaczy w błogi stan balladowo-wspomnieniowy jak ujmująca subtelnymi akordami „Dopóki jesteś". Skaldowie doczekali się jazzowych wersji swoich utworów wykonanych z klasą i nostalgicznym uwielbieniem.

Jazz