Boją się cyfrowej szkoły

Kompleksowe szkolenia dla nauczycieli, stworzenie zasobów edukacyjnych, a także działania, które przełamią barierę psychologiczną wśród pedagogów i zachęcą ich do korzystania z technologii informatycznych w trakcie nauki. To wyzwania, którym będzie musiało sprostać Ministerstwo Edukacji, jeśli chce z sukcesem wprowadzić program „Cyfrowa szkoła". Wskazują je specjaliści z koncernu Microsoft oraz Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych.

Brak wiedzy, brak sieci

W ramach wspólnego projektu „Szkoła Nowych Technologii" w ciągu ostatniego pół roku obie firmy zinformatyzowały 500 szkół ponadgimnazjalnych, szkoląc 7 tys. nauczycieli oraz ok. 130 tys. uczniów.

Na jakie trudności się natknęły? Opowiada o tym Cecylia Szymańska-Ban, dyrektor ds. edukacji Microsoft. – Dwa najsłabsze elementy to brak wiedzy wśród nauczycieli, jak uczyć z wykorzystaniem technologii informatycznych, oraz szkolna infrastruktura – twierdzi. – Dotychczasowe programy komputeryzacji szkół miały na celu przygotowanie placówek do nauczania informatyki. Tymczasem teraz mówimy o włączeniu technologii do całego procesu dydaktycznego szkoły.

Jak się okazuje, nauczyciele mają mgliste pojęcie na temat ogólnodostępnych i darmowych aplikacji, które już teraz można wykorzystywać w nauczaniu. Podobnie ma się sprawa z dyrektorami, którzy nie znają programów pomagających zarządzać szkołami.

– Potrzebne są gruntowne szkolenia dla pedagogów, na których, po pierwsze, dowiedzą się, jakie narzędzia informatyczne są już dostępne, a po drugie – nauczą się z nich korzystać. Podobne działania powinny objąć dyrektorów szkół, by pomóc im wykorzystywać technologię w zarządzaniu swoją placówką – podpowiada Szymańska-Ban.

Kolejna słaba strona polskiej szkoły to brak odpowiedniej infrastruktury do wykorzystania nowoczesnych technologii. Przede wszystkim chodzi o dostęp do szerokopasmowego Internetu, co pozwala szybko przesyłać duże ilości danych. Bez tego trudno myśleć o tym, by z sieci mogło korzystać jednocześnie kilkudziesięciu uczniów.

Dziś bywa i tak, że choć szkoła prowadzi e-dziennik, to nauczyciel musi przepisywać np. dane dotyczące frekwencji uczniów, bo w klasie nie ma połączenia z siecią.

W szkołach często nie ma rzutników, ekranów do wyświetlania obrazów, nie mówiąc już o tablicach interaktywnych. Szkoły są nastawione na naukę z użyciem tablicy i kredy, a nie technik multimedialnych.

Kto da e-zasoby?

Wydawcy zwracają uwagę na brak dostępu do treści, którymi mogliby się posiłkować nauczyciele w cyfrowej szkole. Przypominają, że resort edukacji zaczął tworzenie e-podręczników od sporu z wydawcami.

– Jesteśmy przygotowani z materiałami, które w formie cyfrowej mogą zastąpić nie tylko podręczniki, ale także zeszyty ćwiczeń. Mamy aplikacje, które pozwalają na odrabianie, ale także sprawdzanie prac domowych w trybie online. Mamy narzędzia, które pomagają w cyfrowej formie przeprowadzać sprawdziany. Pozostaje pytanie, jaką filozofię obierze MEN, chcąc dać nauczycielom takie zasoby – opowiada nam jeden z przedstawicieli wydawców.

W zakończonym niedawno konkursie na partnerów merytorycznych do stworzenia e-podręczników z powodu bojkotu ze strony wydawców nie udało się wybrać autorów, którzy przygotowaliby podręczniki do przedmiotów humanistycznych oraz przyrodniczych.