Dzieci już nie grają w piłkę

Na pewno sam boom na zapisywanie dzieci do szkółek to za mało. Problem polega na tym, że zmienił się tryb życia dzieci. Rodzice zaczęli je zapisywać na różne zorganizowane zajęcia, a przestali wypuszczać na podwórka. Kiedyś dzieci dużo częściej grały w piłkę same z siebie i podnosiły swe umiejętności w starciu ze starszymi kolegami. A dziś nie grają już na osiedlach, nie uczą się od starszych kolegów, więc wszystkiego musi je nauczyć klub, akademia, szkółka piłkarska. To utrudnia rozwój piłki nożnej.

Jak to wygląda za granicą?

Wzorem mógłby być dla nas niemiecki system szkolenia. Tam bardzo dużo w piłkę gra się w szkole, nawet dziesięć godzin tygodniowo. A u nas szkółki muszą przykładać wagę do aspektów szkolenia, które kiedyś zaspokajane były samoistnie. W dużych miastach, jak Warszawa, Kraków czy Wrocław, dzieci bez problemu mogłyby więcej grać w piłkę w szkole. W końcu istnieje już tam dobrze rozwinięta infrastruktura. Dlatego można by wykorzystać system edukacji do wyszkolenia nowego Roberta Lewandowskiego...

Co byłoby do tego potrzebne?

Jakaś współpraca resortów sportu, edukacji, federacji piłkarskiej i dużych klubów. Warto by było wykorzystać ten potencjał, aby jak największa grupa dzieci rozwijała swe umiejętności, a później jak najwięcej zdolnych młodych piłkarzy trafiało do odpowiedniego środowiska. To też jest szalenie istotne, by perspektywiczne dzieci spotykały się ze sobą jak najwcześniej, bo one potrzebują siebie nawzajem do rozwoju i rywalizacji.

—rozmawiał Michał Płociński