Władysław Kosiniak-Kamysz: Spełniamy postulaty związków

Rz: Związki zawodowe zapowiadają protesty. Ostudziłoby je zapewne szybkie przyjęcie przez rząd projektu ustawy o instytucjach dialogu społecznego, który centrale związkowe i organizacje pracodawców złożyły na pana ręce już dwa tygodnie temu. Co się z nim dzieje?

Władysław Kosiniak-Kamysz, minister pracy i polityki społecznej: W ministerstwie trwają intensywne prace nad projektem. Biorą w nich udział także eksperci Rządowego Centrum Legislacji i Ministerstwa Finansów.

Obiecał pan partnerom społecznym, że rząd odpowie w ciągu dwóch, trzech tygodni.

I dotrzymamy tego zobowiązania.

Jest zatem szansa, że w najbliższych tygodniach do stołu negocjacyjnego wrócą związki, pracodawcy i rząd?

Tak, choć zależy to także od dobrej woli wszystkich partnerów społecznych. Po kilkunastu latach funkcjonowania dotychczasowych przepisów czas na odświeżenie Komisji Trójstronnej.

Czy rząd się zgodzi, by to nie wyznaczony przez gabinet przedstawiciel był przewodniczącym tej nowej komisji?

To ciekawa propozycja, by przewodnictwo było rotacyjne, czyli przechodziło przez ręce związków, pracodawców i rządu. Z ostateczną oceną wolałbym się jednak wstrzymać do czasu, gdy dokonamy analizy całego projektu. Chciałbym także najpierw przedstawić nasze stanowisko partnerom społecznym.

Co się panu w tym projekcie podoba?

Wzmocnienie dialogu regionalnego, na poziomie wojewódzkim. Pozwoli to na większe zaangażowanie w negocjacje z partnerami marszałków województw, którym podlegają fundusze, zwłaszcza te z UE.

Komisja Trójstronna nie działa już od ponad półtora roku. Posypuje pan sobie głowę popiołem?

Komisja działa, tylko na jej posiedzenia nie przychodzą związkowcy. Z pracodawcami systematycznie się spotykamy. Projekty ustaw, rozporządzeń, budżetu są przekazywane partnerom społecznym do konsultacji i przez nich opiniowane. Ostatnio uwagi do projektu ograniczającego nadużywanie czasowych umów o pracę dostaliśmy od wszystkich organizacji: „Solidarności", OPZZ i Forum Związków Zawodowych. Ze związkowcami spotykamy się także przy innych okazjach. Nie jest tak, że dialog społeczny nie istnieje.

Komisja w praktyce nie działa.

I dlatego wspólnie z partnerami społecznymi próbujemy to zmienić.

Eskaluje to buntownicze nastroje?

Nie wydaje mi się, by związkowa mobilizacja wynikała z braku spotkań w Komisji Trójstronnej.

To skąd się bierze?

Nie do końca to rozumiem. Jeśli przyjrzymy się polityce rządu, widać wyraźnie, że realizujemy bardzo dużo postulatów społecznych, także tych zgłaszanych przez związkowców. Weźmy politykę rodzinną, np. podniesienie ulg podatkowych na dzieci, wydłużenie do roku urlopów rodzicielskich i rozszerzenie prawa do nich na nieubezpieczonych rodziców, także program budowy żłobków. Nie było tu między nami a związkowcami sporu.

Tak samo jest ze zmianami na rynku pracy. Zaproponowaliśmy zrównanie okresów wypowiedzenia w umowach o pracę na czas określony i nieokreślony oraz ograniczenie zatrudnienia na umowach czasowych do 36 miesięcy. Oskładkowaliśmy umowy-zlecenia i członków rad nadzorczych. Płaca minimalna wzrosła w tym roku więcej, niż wynosi ustawowe minimum. Zwiększyliśmy wydatki z Funduszu Pracy na wsparcie osób bezrobotnych, a 1 lutego weszła w życie ustawa o ochronie miejsc pracy dla firm dotkniętych rosyjskim embargiem.

Trudno nazwać te zmiany antyzwiązkowymi. Raczej wychodzą naprzeciw ich postulatom.

To może problemem jest słabość rządu i premier Ewy Kopacz. Może związki, widząc to, eskalują żądania, bo wiedzą, że mogą coś ugrać?

Nie. Myślę, że ten rok ma szczególny charakter.