Barbara Hollender poleca nowości na DVD

Dzisiaj trzy zupełnie różne filmy. A więc „Nocny pościg” Jaume Colleta-Serry dla amatorów mocnych wrażeń, „Samba” Erika Toledano i Olivier Nakache’a dla miłośników nowego, zabarwionego humorem społecznego kina francuskiego i wreszcie „Kopciuszek” Kennetha Branagha dla dzieci — od lat pięciu do stu pięciu.

Aktualizacja: 27.09.2015 16:13 Publikacja: 27.09.2015 16:00

Barbara Hollender

Samba, reż. Eric Toledano, Olivier Nakache
Wyd. Gutek Film

Samba to w filmie Nakache'a i Toledano nie taniec, tylko imię bohatera. Nielegalnego emigranta z Afryki (świetny Omar Sy), który przyjechał do Francji „za chlebem", pracuje „na zmywaku" w hotelowej restauracji, mieszka kątem u wuja, zadomowionego już w Paryżu, z życia ma niewiele. Gdy przez przypadek zostaje zatrzymany przez policję, jako nielegalny emigrant ma 3 dni na opuszczenie Francji. I wtedy pojawia się obok niego wolontariuszka z organizacji pomagającej emigrantom (Charlotte Gainsbourg). Kobieta, która rzuciła pracę w korporacji. Samotna i wypalona, próbuje podnieść się z depresji. Chce Sambie pomóc. A może przy okazji odzyskać sens życia? Oboje są bardzo zwykli, mają swoje słabości, tajemnice, niespełnienia, czasem i coś, czego wstydzą się nawet sami przed sobą. Nie są aniołami, życie układało im się różnie, ale przecież bronią się przed pójściem na dno.

Twórcy „Nietykalnych" opowiadają o losie ludzi przyjeżdżających do Francji jak do ziemi obiecanej i zderzających się z trudną rzeczywistością, o problemach multietnicznego społeczeństwa, ale też o samotności, potrzebie uczucia, o ludzkiej solidarności. Wielkie dramaty pokazują z pewną dozą humoru i optymizmu. I na tym polega siła ich kina

„Kopciuszek", reż. Kenneth Branagh
Wyd. Disney

Dziś modne jest opowiadanie klasycznych baśni w nowy sposób. Taką baśń można przenieść w inną epokę, można też dodać jej brutalności, a bohaterów odrzeć z bajkowych stereotypów i uwspółcześnić. Kenneth Branagh zachował się więc niezwykle odważnie. „Kopciuszka" opowiedział tradycyjnie. Ze złą macochą, zgubionym pantofelkiem, nawet z karocą z dyni. Pewnie, dodał mu odrobinę smaczków. Jego Ella nie jest aż tak naiwna jak baśniowy Kopciuszek, doradca księcia troszczy się o losy królestwa, obawiając się kryzysu. Ale ekranizując tę wywodzącą się jeszcze ze starożytności bajkę, Branagh niedaleko odchodzi od najpopularniejszej dziś w kinie wersji Disneyowskiej z 1950 roku. I wygrywa. Krytycy pisali o jego „Kopciuszku" - „ostatni film hollywoodzki". Bo scenografia, kostiumy, rozmach realizacyjny są tu rzeczywiście niezwykłe. Do tego gwiazdy – Cate Blanchett jako macocha, Helena Bonham Carter jako roztrzepana wróżka, śliczna Lily James jako Ella-Kopciuszek. Widz zachwyca się pięknem tego obrazu. Niezależnie od tego czy ma lat pięć czy sto pięć.

„Nocny pościg", reż. Jaume Collet-Serra
Wyd. Galapagos Films

„Zrobiłem z życiu straszne rzeczy. Takie, jakich się nie wybacza" — mówi Jimmy Conlon, bohater filmu, grany przez Liama Neesona. I dodaje: „Każdy grzech musi zostać ukarany". Jimmy jest starym gangsterem. Kiedyś samotnie wychował syna. Dziś syn go nie uznaje. Ma żonę, dwie córki, od lat trzyma się z dala od ojca, którego szczerze nienawidzi. Ale, paradoksalnie, splot okoliczności sprawi, że stanie się on celem gangsterów. A bronić go będzie ojciec. Ten film krytycy porównywali do „Johna Wicka" czy „Szklanej pułapki", jednak w przeciwieństwie do tamtych obrazów głównym atutem „Nocnego pościgu" nie są strzelaniny i ścielące się gęsto trupy. Hiszpański reżyser Jaume Collet-Serra tchnął w tę opowieść psychologiczną prawdę. Także dzięki kreacjom głównych aktorów: Neesona, świetnego Eda Harrisa i dzielnie im sekundującego w roli syna Joela Kinnamana.