Agnieszka Morawińska była nie tylko kuratorką wystaw w Polsce i za granicą, dyrektorką Zachęty (2001-2010) i Muzeum Narodowego (2010-2018), ale także wiceministrem kultury i sztuki (1991-1992) i ambasadorem RP w Australii, Nowej Zelandii i Papui-Nowej Gwinei (1993-1997). Współzakładała także Wydział Wiedzy o Teatrze w PWST (dziś Akademia Teatralna) w Warszawie (1975) i przez wiele lat wykładała na nim historię sztuki.
Dokument, którego koproducentem jest Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny, prezentuje życiorys bohaterki, od dzieciństwa po czasy współczesne, prezentując jej drogę zawodową i wyzwania, jakim musiała stawiać czoła będąc kobietą piastującą coraz wyższe stanowiska. Jej portret, z polską historią w tle, przedstawia „fenomen kobiety renesansu”, osoby niezależnej, feministki podejmującej różnorodne wyzwania, nieraz oddalone od macierzystego zawodu historyka sztuki.
Poprzez jej biografię twórczynie filmu starają się pokazać, jak przyjęty model przypisanych ról społecznych wykluczał i ograniczał drogi rozwoju kobiet, a także – cytując samą Agnieszkę Morawińska – jak mimo tego odcisnęły one swoje piętno na świecie kultury i muzealnictwa.
Filmowy portret Agnieszki Morawińskiej jest kreślony przez nią samą i ważnych dla niej, prywatnie i zawodowo ludzi. Wśród nich są m.in.: Grażyna Bastek, Katarzyna Kozyra, Ewa Kuryluk, prof. Jack Lohman, prof. Krzysztof Pomian, prof. Maria Poprzęcka, Karol Radziszewski, prof. Andrzej Rottermund, Hanna Wróblewska, prof. Antoni Ziemba.
Czytaj więcej
W dzisiejszym świecie poczucie istnienia wartości ma szczególne znaczenie. A to właśnie daje lekt...
