Tragiczna śmierć wybitnego operatora filmowego. Arkadiusz Tomiak miał 55 lat

Arkadiusz Tomiak jechał na festiwal „Młodzi i film” do Koszalina – swojego rodzinnego miasta. Zginął w wypadku w Lubiewicach, niedaleko Tucholi. Jego samochód – staranowany przez pędzące BMW i wepchnięty pod jadącego z naprzeciwka TIR-a – stanął w płomieniach. 

Arkadiusz Tomiak nie żyje. Pracował przy wielu znanych polskich filmach

Arkadiusz Tomiak był jednym z najwybitniejszych polskich operatorów, nagradzanym na festiwalu w Gdyni i dwukrotnie uhonorowanym Orłami przez środowisko filmowe.  

Urodził się 20 lutego 1969 roku w Koszalinie, ale wychował się nad samym morzem, w Darłowie. W 1995 roku skończył studia operatorskie w łódzkiej PWSFTviT. Już dwa lata później zaczął odnosić sukcesy jako samodzielny i bardzo wszechstronny autor zdjęć. W 1997 roku zrobił zdjęcia do filmu dokumentalnego „Stacja Józefa D.” Grzegorza Lewandowskiego, do fabuły „Przystań” Jana Hryniaka i trzech spektakli telewizyjnych: „Wigilii” Małgorzaty Kopernik, „Nogi dla Józefa” Michała Rosy, „Diabła przewrotnego” Jana Jakuba Kolskiego.

Czytaj więcej

Film

"Czerwone maki" wobec wojny w Ukrainie, czyli rzeź Polaków na ekranie

„Czerwone maki” Krzysztofa Łukaszewicza o bitwie o Monte Casino, to pyrrysowe zwycięstwo. Postać...

Dalej już poszło. Niemal nie schodził z planu. Pracował przy serialach telewizyjnych „Na dobre i na złe”, nakręcił dziesiątki filmów. Był autorem zdjęć do m.in. „Daleko od okna” Jana Jakuba Kolskiego, „Ciszy” Michała Rosy, „Kariery Nikosia Dyzmy” i „Solid Gold” Jacka Bromskiego, „Żurku” Ryszarda Brylskiego, „Symetrii” i „Palimpsestu” Konrada Niewolskiego, „Statystów” Michała Kwiecińskiego, „Jasnych błękitnych okien” Bogusława Lindy, „Zero”, „Ja teraz kłamię” i „Grzybów” Pawła Borowskiego, „Enen” Feliksa Falka, „Kołysanki” i „Volty” Juliusza Machulskiego, „Daas” Adriana Panka, „Obławy” Marcina Krzyształowicza, „Dziewczyny z szafy” i „Człowieka z magicznym pudełkiem” Bodo Koxa, „Fotografa” Waldemara Krzystka, „Zaćmy” Ryszarda Bugajskiego, „Czarnego mercedesa” Janusza Majewskiego, „Marca ’68” Krzysztofa Langa.

Arkadiusz Tomiak pracował również przy wielkich produkcjach historycznych Krzysztofa Łukaszewicza – „Karbali”, „Raporcie Pileckiego”, „Czerwonych makach”, a także przy„Legionach” Dariusza Gajewskiego.

Już ten zestaw tytułów świadczy o ogromnej wszechstronności Tomiaka. Potrafił nakręcić skromny film z niepokojącym nastrojem i spokojnie opowiedzianą obyczajówkę, potrafił eksperymentować z obrazem i zapełnić ekran scenami batalistycznymi. Trudno zliczyć jego produkcje telewizyjne, seriale i filmy. Nie stronił od dokumentu, kochał rejestrować spektakle telewizyjne. Pracował ze starymi mistrzami, jak Janusz Majewski, ale lubił też znaleźć się na planie z debiutantami. 

Arkadiusz Tomiak był zakochany w kinie

„Lubię debiuty – mówił w wywiadzie dla „Magazynu Filmowego” — Choć z jednej strony są trudne, z uwagi na z reguły skromny budżet i krótki czas realizacji, to z drugiej strony resetują mnie jako operatora. Debiutujący reżyser jest jak tabula rasa – nie zdążył jeszcze przesiąknąć modnymi trendami, jest szczery, niczego nie kalkuluje, chce przeważnie spełnić własne marzenie o filmie, pokazać co mu w duszy gra”.

Jednocześnie chętnie wychodził na plan obrazów historycznych, wojennych, gdzie czekała na niego ogromna inscenizacja. Żartował, że każdy operator marzy, żeby sfilmować choćby jedną scenę wielkiej bitwy. On zrealizował niejedną.