Lincz: Wiesław Komasa jako oprawca i myśliciel

Rozmawia Jolanta Gajda-Zadworna

Czy przeraziłby się pan bohatera, jakiego sam stworzył na ekranie?

Wiesław Komasa:

Zdecydowanie. Człowiek w desperacji bywa nieobliczalny, a od tego już prosta droga do tragedii. Nie wiedziałbym, jak wobec takiej osoby się zachować. Chociaż próbowałbym się dowiedzieć, dlaczego człowiek potrafi być aż tak zły.

A jednak z początku o bohaterze „Linczu" nie chciał pan nic wiedzieć.

Zaranek jest wzorowany na recydywiście terroryzującym mazurską wieś Włodowo, na którym – wobec braku reakcji policji – mieszkańcy dokonali w 2005 roku samosądu. Miałem wiele wątpliwości dotyczących tej roli. Obawiałem się jej.

Dlaczego?

Wcielając się w rolę, zwłaszcza w takim filmie jak „Lincz", aktor mimowolnie przyjmuje postawę w dyskusji na temat tego, co się wydarzyło. Zgadzam się z wymową filmu, że w żadnych okolicznościach ludzie nie powinni być pozostawieni sami wobec zagrażającego im zła. Ale pozbawienie życia drugiego człowieka jest dla mnie rzeczą niewyobrażalną.

Czy gdyby Zaranek był postacią fikcyjną, opory byłyby mniejsze?

Nie, wątpliwości miałbym podobne, ale tu autentyczna historia była dodatkowym obciążeniem.

W końcu reżyser pana przekonał?