Przepisy nie pomagają wiejskim producjentom

W rejestrze wytwórców, do którego muszą się wpisywać przedsiębiorcy, jest wprawdzie 49 podmiotów, ale znaczna część z nich ma tylko magazyny takich paliw. Ostatni producent wpisał się na listę ponad rok temu.

Polscy przedsiębiorcy wytwarzający oleje, estry czy alkohol do celów napędowych przegrywają często konkurencję z dużymi zagranicznymi producentami, a przepisy, przynajmniej na razie, w żaden sposób nie zachęcają rodzimych wytwórców benzyn czy olejów napędowych do zaopatrywania się w olej i alkohol wyprodukowany w kraju.

[srodtytul]Urzędnicy mnożą wymagania[/srodtytul]

Przyczyn niewielkiego zainteresowania, zwłaszcza mniejszych podmiotów, tą z pozoru intratną działalnością trzeba szukać też w skomplikowanych regulacjach prawnych. Zgodnie z ustawą o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (DzU z 2006 r. nr 169, poz. 1199 ze zm.) biopaliwa mogą produkować zarówno przedsiębiorcy, jak i rolnicy (ci ostatni tylko na własny użytek), ale po przejściu żmudnej biurokratycznej drogi. Dopiero po spełnieniu wielu warunków olej wytłoczony z własnego rzepaku można wlać do baku własnego pojazdu czy maszyny rolniczej.

Dlaczego rolnicy, którzy mogliby teoretycznie zaoszczędzić na wlewaniu do baku swoich pojazdów oleju z roślin wyhodowanych na własnych polach, w ogóle nie interesują się taką produkcją?

Przede wszystkim muszą dysponować odpowiednimi urządzeniami i obiektami. Mają one spełniać wiele wymagań, m.in. przeciwpożarowych, sanitarnych, związanych z ochroną środowiska oraz wymaganych przepisami podatkowymi. Wytwarzane przez nich paliwa (nawet te wyłącznie na własny użytek) muszą spełniać odpowiednie normy, określone ustawą o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw, a producenci muszą je poznać i stosować się do nich. Nie dość tego, obowiązuje ich prowadzenie skomplikowanej sprawozdawczości.

Wielkość produkcji biopaliw przez rolnika jest ograniczona. Roczny limit to 100 litrów na hektar użytków rolnych posiadanych przez rolnika. Producentom nie wolno też odsprzedawać wytworzonego przez siebie paliwa. Jeśli kontrola wykryje nieprawidłowości w tym zakresie, może to oznaczać skreślenie z rejestru, a tym samym zakaz produkcji.

[srodtytul]Nawet na własne potrzeby[/srodtytul]

Jednak największym problemem jest konieczność prowadzenia składu podatkowego.

Biopaliwa, nawet te produkowane przez rolników dla nich samych, są objęte akcyzą, dlatego ich produkcja i magazynowanie muszą się odbywać w składzie podatkowym. Zanim przedsiębiorca czy rolnik wystąpi o zezwolenie na prowadzenie składu, w praktyce musi go już utworzyć – dysponować odpowiednimi maszynami, zbiornikami na paliwo, ogrodzonym terenem. Zanim taki obiekt powstanie, trzeba przejść całą skomplikowaną procedurę budowlaną wraz z uzyskaniem opinii inspekcji sanitarnej oraz straży pożarnej. Jeszcze większym problemem jest codzienne utrzymanie takiego składu. Rolnicy z sarkazmem mówią, że aby móc wlewać własny olej do własnego ciągnika, powinni utrzymywać na stałe dwóch celników nadzorujących produkcję.

[wyimek]100 litrów na hektar użytków rolnych posiadanych przez rolnika to roczny limit produkcji biopaliw[/wyimek]

– Obłożenie paliwa dla rolników akcyzą i konieczność prowadzenia pełnego składu akcyzowego oznacza, że produkcja biopaliw jest dla rolników nieopłacalna – mówi Tomasz Pańczyszyn, członek zarządu Krajowej Izby Biopaliw. – Nieporozumieniem jest też prowadzenie jednego rejestru dla producentów i tych podmiotów, które tylko magazynują biopaliwa, np. sprowadzane z zagranicy, i tych, którzy je rzeczywiście produkują.

[srodtytul]Nie będzie łatwiej?[/srodtytul]

Przepisy o biopaliwach mają się zmienić. Na stronie internetowej Ministerstwa Gospodarki opublikowany został projekt założeń do nowelizacji ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Wiele wskazuje na to, że rynek będzie bardziej regulowany niż do tej pory, a producenci biopaliw i rolnicy produkujący biomasę oraz surowce do wytwarzania biokomponentów poddani zostaną dodatkowo certyfikacji. Przewidziane jednak zostały też zachęty, dzięki którym produkcja biopaliw może się stać bardziej oplacalna.

[ramka]Biopaliwo to paliwo otrzymane z biomasy, np. z roślin (olej rzepakowy, alkohol ze zboża), pozostałości roślinnych (np. brykietowana słoma) czy odchodów zwierzęcych (np. biogaz). Biopaliwa stałe służą najczęściej do ogrzewania pomieszczeń. Biopaliwa ciekłe są używane do napędzania silników w pojazdach i innych maszynach. Ustawa o biokomponentach i biopaliwach ciekłych (DzU z 2006 r. nr 169, poz. 1199) uznaje za biopaliwa ciekłe:

? benzyny silnikowe zawierające powyżej 5,0 proc. (objętościowo) biokomponentów lub powyżej 15,0 proc. eterów,

? olej napędowy zawierający powyżej 5,0 proc. biokomponentów,

? ester, bioetanol, biometanol, dimetyloeter oraz czysty olej roślinny – będące paliwami,

? biogaz – gaz pozyskany z biomasy,

? biowodór – wodór pozyskiwany z biomasy,

? biopaliwa syntetyczne – syntetyczne węglowodory lub mieszanki syntetycznych węglowodorów, wytwarzane z biomasy, stanowiące samoistne paliwa.

[srodtytul]Gdzie szukać przepisów[/srodtytul]