Skarga nadzwyczajna dotyczy prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 3 kwietnia 2019 roku. W postanowieniu odmówiono działaczowi podziemia antykomunistycznego uwzględnienia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 7 kwietnia 2009 r. ws. odszkodowanie i zadośćuczynienia za internowanie.
Wnioskodawca był współpracownikiem KOR, w latach 1979 – 1981 pracował przy kolportażu Biuletynu KOR i innych wydawnictw podziemnych. W 1980 roku współtworzył NSZZ „Solidarność" na terenie swojego zakładu pracy. Kierował również Biurem Informacyjnym NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty. Spotkały go za tę działalność różne represje ze strony państwa, m.in. został niesłusznie pozbawiony wolności i internowany w okresie od 13 grudnia 1981 roku do 23 lipca 1982 roku. Wykonanie decyzji o internowaniu wiązało się z przemocą fizyczną i psychiczną. Mężczyzna przez ponad 8 miesięcy był odizolowany i zastraszany, a złe warunki w których przebywał przyczyniły się do pogorszenia jego stanu zdrowia i nawracającej choroby.
Czytaj też: 200 tys. zł za represje i utratę pracy w PRL
Pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o odszkodowanie i zadośćuczynienie za internowanie w wysokości 25 tysięcy złotych, gdyż była to maksymalna kwota, którą wówczas przewidywały przepisy prawa. W 2009 roku Sąd Okręgowy w Warszawie zasądził kwotę 21 tysięcy złotych tytułem zadośćuczynienia, a w pozostałej części wniosek oddalił. Ponieważ działacz nie złożył odpowiedniego wniosku, sąd nie sporządził pisemnego uzasadnienia wyroku.
Jednak 1 marca 2011 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepis ten jest niezgodny z Konstytucją RP. Dlatego pełnomocnik wnioskodawcy złożył do Sądu Apelacyjnego w Warszawie wniosek o wznowienie postępowania. Został on oddalony 3 kwietnia 2019 r. Według Sądu, brak odwołania wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego każe przypuszczać, że zaakceptował on ustalenia sądu, jak i wysokość zasadzonego świadczenia pieniężnego. Poza tym, w ocenie Sądu, nie zostały spełnione wszystkie warunki określone w orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z 1 marca 2011 r. pozwalające na uwzględnienie wniosku.
