Krzysztof Ziemiec: To jest ból nie do opisania

[b]Rz: Bogdan Rymanowski, TVN24: Kiedy dzwoniłem do ciebie, obruszyłeś się, kiedy porównałem to, co przeszedłeś, z tym, co przeszli i przechodzą dzisiaj górnicy. [/b]

Krzysztof Ziemiec, dziennikarz radiowy i telewizyjny, w czerwcu 2008 roku, ratując dzieci z płonącego mieszkania, poparzył 40 proc. powierzchni ciała: To moje niby – piekło przy tym, co oni przeszli, to jest bułka z masłem. Ja tylko liznąłem tego nieszczęścia, z którym oni się pewnie jeszcze przez długie miesiące będą musieli zmagać.

[b]W specjalnych rękawiczkach, w specjalnym kombinezonie. [/b]

Garniturek od stóp do głów, łącznie ze skarpetkami. Ale bardzo pomocny. Ja jestem już rok i kilka miesięcy po wypadku. A jeszcze pewnie z pół roku co najmniej ten garniturek ponoszę, im dłużej, tym lepiej dla zniszczonych przez ogień części ciała.

[wyimek]Ja tylko liznąłem tego nieszczęścia, z którym oni się jeszcze przez długie miesiące będą zmagać [/wyimek]

[b]Co czuje człowiek, leżąc na łóżku, naprawdę nie mogąc się ruszyć, bo każdy ruch sprawia piekielny ból... [/b]

To jest ból nie do opisania. To jest taki ból ciągły od tego, że boli nas całe ciało. Wszystko od stóp do głów. Oprócz tego bólu ciągłego, który jest 24 godziny na dobę, jest jeszcze ból pięcio-, dziesięciokrotnie większy w ciągu kilkudziesięciu minut, a może i godziny, zależy od stopnia poparzenia. Chodzi mi o zmianę opatrunku. Ta zmiana opatrunku jest wykonywana minimum raz dziennie. Ale jest niezbędna po to, żeby oczyścić zniszczone ciało z martwych części skóry, tak aby nie dopuścić do zakażenia. Zmiana opatrunku to obdzieranie człowieka żywcem ze skóry. Są takie chwile, że człowiek już ma ochotę po prostu zasnąć na zawsze. Żeby to się wreszcie skończyło.

[b]Wiesz, jaki jest szok, jak się zobaczy po raz pierwszy osobę poparzoną? [/b]

Wiem, bo widziałem to po twarzach tych, którzy mnie odwiedzali. I widziałem, że nie byli w stanie mi spojrzeć w oczy, bo po prostu bali się mojego wyglądu. Jeśli mogę coś komuś poradzić, poprosić, żeby najbliżsi wytrzymali, ale żeby ci troszkę dalsi im pomogli.

[b]Czyli rodzina najbliższa wspiera poszkodowanego, a rodzina dalsza i przyjaciele wspierają rodzinę?[/b]

Tak. Chodzi o to, że żona np. musi dawać do zrozumienia – mężu kochany, masz po co żyć. Wytrzymaj. Jeszcze chwilę. Ja wiem, że cię boli, ale zaraz będzie mniej. Dzieci czekają. Musisz im pomóc. Stasio idzie do szkoły, potrzebuje ciebie, żebyś go odprowadzał i żeby odrabiać wspólnie lekcje.