Od września Najwyższa Izba Kontroli prowadzi pierwszą planową kontrolę dostępności terapii przeciwbólowej. Już teraz NIK zwraca uwagę na skalę zaniedbań oraz społeczne znaczenie problemu.
Przygotowując kontrolę planową, poznańska delegatura przeprowadziła kontrolę rozpoznawczą w czterech szpitalach: Pleszewskim Centrum Medycznym sp. z o.o. w Pleszewie, Szpitalu Klinicznym im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Poznaniu im. prof. Ludwika Bierkowskiego oraz w Szpitalu Powiatowym we Wrześni sp. z o.o.
Tylko w jednym ze skontrolowanych szpitali opracowano i wdrożono procedury leczenia bólu i oceny skuteczności tego leczenia, zarówno w odniesieniu do pacjentów operowanych, jak i nieoperowanych. Pozostałe szpitale zlekceważyły problem: nie opracowały takich procedur lub ograniczyły ich stosowanie jedynie do pacjentów operowanych. Kontrola wykazała też, że w szpitalach nie prowadzono powszechnie monitoringu natężenia bólu innego niż pooperacyjny. Tylko w jednym szpitalu powołano zespół do spraw leczenia bólu.
Od bólu do depresji
Ból jest czynnikiem dodatkowo obciążającym chorych. W sytuacji gdy nie jest prawidłowo leczony, utrudnia a czasami wręcz uniemożliwia proces leczenia. Ból występujący przewlekle może być przyczyną zaburzeń nastroju, powodować lęk, napięcie, rozdrażnienie i przygnębienie. Zaburzenia te mogą osiągnąć wymiar psychopatologii i prowadzić do depresji.
W Polsce jest ponad 200 poradni leczenia bólu, jednak tylko około 20 z nich to poradnie interdyscyplinarne, w których pracują specjaliści różnych dziedzin medycyny i w których stosowane są różne metody leczenia - od farmakoterapii, poprzez techniki inwazyjne, rehabilitację, do psychoterapii.